"Gerçek aşk bir yaradır. Onu sadece başkasının acısı sizi kendinizinmiş gibi acıttığında içinizde bulabilirsiniz."
Sayfa 143 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kendine saygı, kişinin kendine bakışı ve kendine yönelik yargısıdır. Fakat, bize bağlı olmaktan çok uzak olan bu bakış açısı başkalarının bakışına fazlasıyla bağlıdır. Eğer başkaları bize değer verir ve bizi severse, o zaman biz de kendimizi daha çok ve daha iyi severiz. Başkasının bakışı bize “ değer verir.”
Sayfa 147Kitabı okudu
Herkese hakkını vermek değildir adil davranmak; herkese hakkı olanı vermek, zaten onun olanı vermek demektir ki, bu da zaten etik olarak anlamsızdır, çünkü o şey zaten onundur; adil davranmak, hayatın pratiğinde, "başkasının olanı ondan almamak" demektir ki, bu da karşımıza negatif bir adalet/hak anlayışı çıkartır. Adalet negatif olduğu için, ancak baskıyla, zorlanarak gerçekleştirilebilir. Bizim olmayanı haksız yoldan gasp etmemizi engelleyen kurum, devlettir. Yani negatif adaletin koruyucusu kurum, devletin bu zorlamasının biricik amacı; tek tek bireyleri birbirinden, bütünü de düşmandan korumaktır.
başkasının acısı karşısında duyduğun acı-bu konuda bütün bildiğim yıllar önce çekmiş oldupum bir acı olması.ben,canlı bir formun biçimlendirilebilirliğinin son sınırını bulmak istiyordum.-tek istediğim buydu.
Aşk böyle bir şey miydi? Başkasının acısı kendi acından daha mı çok yakardı canını?
"Başkalarının ölümüne karar verenlerin, başkasının acısı üzerinden kendilerine politik kariyer biçenlerin, ölü bebek gövdeleri üzerinden güvenlik vaat edenlerin insan değil bir makine olduklarını sanıyorum. Yüzlerini sıyırsak altlarından robotik aksam görünecek."
