bugün öptüğün kedi dün ölü mü bulunmuş, yoksa o kedi ben miymişim. buna inanıyor musun. bugün öperken dün öldürmüş müsün beni, buna inan. illa bir şeye inanmayacaksan bana inanma. başlıksız şiirlere inan. kokusuz çiçeklere inan, en çok da kaktüse. inan işte kaybetme bu hissini. inanamamak hayatını bitirecek. inanamamak güvensizliği doğuracak. güvensizlik nefreti çocuğu gibi sevecek, seni çocuğum gibi seveceğim. ama sen hep inan. ben senin yerine de dün ölü bulundum.
Başlıksız Acı
Bazılarımız şiirlere tutunuyor,
Bazılarımız şarkılara,
Bazılarımız kitaplara.
Sanırım artık insan,
Tutunamıyor insana”
Başlıksız...
Yüzümde gemiler karaya oturur sen gelince
Yüreğimin kıyısında gel-git hüzünler
İçimde yalınayak bir mevsim koşturur…
Susunca başlayacak fırtınam
Ne olur konuş,
yüzmeyi bilmiyorum ki yüzünde…
halil gökçe...
Şiir değişir, kadın kalır. Yine aynı Albertina'dır. Bir mektubunda ona ne yaptığını, neyle uğraştığını, acı çekip çekmediğini ve ne düşlediğini sorar, bunları ayrıntılarıyla anlatmasını ister. O salı sabahı, ona yazarken ne yaptığını kafasında canlandırır. Daha sonra Sonsuz İnsanın Girişimi'nde yer alacak bir şiir yazıp gönderir: "Başlıksız bir şarkıda / esrik çıngıraklar gibi senden başka kim olabilir yanımda aşık kız?"
Sayfa 128Kitabı okudu
Başlıksız kalıyor dizelerim
Cevapsız kalıyor geri dönüşlerim
Yersiz yurtsuz kalıyor yüreğim
Mağarasında sönük kalıyor
Konuşacak hislerim...
Pes etmiyor içimdeki
Efsun düşlerim...
Başlıksız
Yazmadım seni daha,
Sevmeye ayırdım tüm zamanları,
Yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.
Ben düşünmeye başlayınca seni ki bu bir önceki düşünmenin sonundan çok öncedir İnan ki dağlar, taşlar,
inan ki bulutlar, yağmur ve kar
Toprakla su ve gökyüzü,
Güneş ay ve yıldızlar Onlar da benimle birlikte
Ve onlar da benim kadar seni düşünürler... Benim kadar diyemem ama
Yemin ederim onlar da seni özler.
Hep dalgınım bu günlerde
Saati cezveye koyup yumurta tutuyorum,
Bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum. Aklım başıma gelmiyor, başımı çarpmadan Yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.
Nisan'a kaç var diyorum saati sorarken.
Hiç böyle olmamıştım..
Başlıksız Başlık
Bu siteye kayıt olalı 7 yıl olmuş (+2 ay fazlası var). Birkaç tane iyi insanla tanıştım. Arkadaşlık kurup ortak işler yaptık. Hala iletişim de olduğum değerli insan(lar) var(Okurlarsa onlar biliyorlar kendilerini). Dergilere yazdım. --Telifsiz ve kazançsız olunca hevesim kaçtı.-- 1000'den fazla kitap girdim. Büyük bir süreç. Türkiye'de "okur" denen kişilerin olduğunu gördüm. Şunu da gördüm ki kitap okuyanların belki de çoğunluğu bilinçsiz ve rastgele okuyor. Abur cubur gibi tüketiyorlar. İnstagram reelse gibi kaydırıyorlar. Bir yazarı eleştirmek (Nietzsche kim ki tanrıyı öldürür, Freud'da sapıkmış, Sabahattin Ali yaaa, Oğuz Atay'ım -mide bulandırıcı-, Dostoyevski tapıcıları vs.) bu kadar basit değil. Arada bir ekleme yapmaya giriyorum burası arşive döndü diye. O sırada bile bir kuş ötüşü kadar değeri olmayan fikirlerle, insanlarla karşılaşıyorum. (Bu iç dökme eylemidir. Düşüncenin kendini sindirmesidir. Mentos etkisi!)
Başlıksız
Başlıksız notumsular işte!
Ne mi düşünüyorum?
Gecenin köründe el yordamıyla ağır aksak ilerlemeye çalışır dünya yolcusuz kalmaz ki nasıl dönüp durmada başları döndürürcesine sakinleri nasıl kalsın ki onla birlikte başları döner ve dolanıp dururlar,kimi zaman kendi etrafında kimi zaman uydu bulurlar onun etrafında kimi zaman da hayat ışığı sanarak yalancı güneşlerin etrafında dönme ve dolanma hareketleri yapar durur.