Dilara
@bateleursilentia
Geçsin diye bekledik başka bir şey düşünmedik.
O günleri geleceklerin uğruna feda ettik.
Ve bunlar geldi...
“Pek çok insan çöp kamyonu gibidir. Her tarafta içleri çöp dolu olarak dolaşıyorlar. Kızgınlığı, öfkeyi ve hayal kırıklığını biriktiriyorlar. Ancak doldukça çöplerini bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar. Bu bazen ben, bazen de siz olabilirsiniz. Kişisel almayın. Sadece gülümseyin. Onlar için iyi şeyler temenni edip yolunuza devam edin. Onların çöpünü alıp, iş yerinize evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın.”
Bir hatırlatma!
"Asla bir domuzla güreşmemek gerektiğini öğrendim. İkiniz de çamur içinde kalırsınız ama domuz bundan hoşlanır!"
Çizgili kağıt verirlerse, yan çevirip yaz.
-Juan Ramon Jimenez
Okur Takip Önerileri
Mutluluğumuzu kendi dışımızda ararız,
üstelik dalkavuk, pek dürüst denemeyecek,
adalet duygusundan yoksun, kıskanç,
huysuz ve önyargılı insanların görüşlerinde:
Ne tuhaf!
-LA BRUYERE
Birer nehirdir hayatlarımız
Adına ölüm denen,
O denize doğru akan.
-Jorge Manrique
Kitaplar kesinlikle cansız şeyler olmayıp, ürünü olarak dünyaya geldikleri ruhlar kadar canlı bir yaşam gücü barındırırlar.
Hatta onları yaratan canlı zekanın özünün ve tesirinin en saf halini, tıpkı küçük bir şişeymiş gibi içlerinde taşırlar.
-John Milton (1644)
“Baştan çıkarma haricinde her şeye karşı direnebilirim.”
-Oscar Wilde
“İçindeki endişeleri çıkaranlarla değil, içindeki mutluluğu çıkaran insanlarla birlikte ol.”
-Dalai Lama
“Küllerde ve dumanda vakit geçirsem bile
Benden mutlusu yoktur tüm bu koca evrende.”
“Mutluyum!
Çünkü yol yakınken dönüşlerim var.
Huzuruma şaşırmayın! Çünkü yarı yolda duranlardan koşar adım gitmişliğim var.
Kızmayın aşktan caymışlığıma, benim karşıdan tanımama gibi bir özrüm var.”
Korkaklar ölmeden önce birçok kez ölür;
Yiğit ölümü yalnızca bir kez tadar.
Şimdiye kadar duyduğum bütün şaşırtıcı şeyler arasında
Bana en tuhaf görüneni,
İnsanların ölümün, o kaçınılmaz sonun,
Ne zaman olursa olsun
Geleceğini görmekten korkmasıdır.
-SHAKESPEARE, Julius Caesar, 2.Perde, 2.Sahne-
Can çıkar, huy çıkmaz dedikleri...
Nehri geçmek için kurbağanın sırtına binmek isteyen akrebin hikayesini bilirsin. Kurbağa akrebin kendisini sokacağından korkar. Ama akrep, onu sokarsa kendisi de boğulacağı için öyle bir aptallık yapmayacağını söyler. Nehri geçmeye başlarlar ve tabii akrep kurbağayı sokar, kurbağa suya gömülmeye başlar. İkisi de ölümle yüz yüze geldikleri anda kurbağa, “Neden yaptın? Kendinin de öleceğini bile bile beni neden soktun?” der. Boğulmakta olan akrep basit bir cevap verir. “Ben akrebim. Huyum bu.”
-Aisopos
“Her gün geçtiğimiz yolların yakınlarında gölgeli karanlık bölgeler vardır ve zaman zaman kötü bir ruh, buralardan bizim tarafımıza geçmenin bir yolunu bulur.”
-H.P. Lovecraft
Her anımızda bir seçenek vardır. Ya geçmişe bağlı kalırız ya da değişimin kaçınılmazlığını kabul ederiz.