Ey vefasız!
Üç beş günlük dostlar bulmakla, yüzünü eski dostlarından döndürdün.
Çocukluğunu oyunla, gençliğini habersizlikle,
ihtiyarlığını da dermansızlıkla geçirdin; söyle, "sana bu işten ne kar kaldı?"
“Eğer bir çömlek seviyorsan, çömlek sevdiğini itiraf et. Günün birinde kırıldığı zaman, ne yapayım bu bir çömlekti, kırılacağını zaten biliyordum, diyebilesin.”
"AŞK MI? HİÇ BİTMEYECEK Kİ.. ÖLÜM MÜ? HİÇ GELMEYECEK Kİ.."
İnsan olmak, defalarca doğup defalarca ölmek demek.
Gözlerimizde incecik bir vicdan sızısıyla, hayatı avuçlarımızda tutmak isterken, elimizde ufalan ; narin, kelebek tozuna benzer umutlar, cam kırıklarına dönüşüyor. Önce hiç acımayan ama kestiği yerden sürekli kanayan yaralar bunlar..
Bir nefretin girdabında, bir sevginin yakıcı ateşinde,