Kitap bana Şems Tebrizi'nin "Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatının altının uüstünden daha iyi olmayacağını" sözünü hatırlattı... Sanki konu ve olaylar tamamen bu söyleyişin üstüne kurulu idi... Doğrusu o cafeyi ben bile açmak istedim... insanda tam bir tutku, yaşam sevinci uyandırıyor... Çıkmaz sokaktayim dediğimiz noktada ipin ucunu biraz bırakıp olacakları izlemek gerekli... Bayıldım kitaba, tekrar tekrar okumak lazım içimizdeki bastırılmış duygulara turkulara kapı açmak için...