"Kelimeler eksildikçe sessizlikler çoğalır."
Sayfa 96Kitabı okudu
"Bazı insanlara gerçeğini gösterdiğinizde kendinden ya da gerçekten değil, sizden nefret eder."
Sayfa 169Kitabı okudu
"İnsanın savaşı kendiyle olunca cephane hiç eksilmiyor."
Sayfa 79Kitabı okudu
"Düşene kadar uçuruma yürüdüğünü bilmeyeceksin. Çarpana kadar düştüğünü, ölene kadar yaşadığını..."
Sayfa 109Kitabı okudu
"Toplumun meydana getirdiği bir suçun cezası bireye kesildiğinde toplum kendini aklamış sayılır mı?
Sayfa 85Kitabı okudu
"Bir sessizliği paylaşmak en kallavi cümleleri, düşünceleri hatta sırları paylaşmaktan bile daha zor ve daha ulvi. Zoraki ve süprüntü sohbetlerden çok daha kutsal."
Sayfa 103Kitabı okudu
"Gerçekleri görmezden gelmek ve onlara sırt çevirmek gerçeklerin olmadığı anlamına gelir mi?"
Sayfa 14Kitabı okudu
"İnsanın en zor sınavının yine insan olması ne garip! Önsözsüz bir hayat isterdim: Ama dün için artık çok geç."
Sayfa 43Kitabı okudu
"Donanımlı bir acımasızlık ahlâki bir doğruyu kapatabilir mi?"
Sayfa 11Kitabı okudu
"Şu an unutamadıklarımın toplamıyım."
Sayfa 9Kitabı okudu
Varlığımızı kanıtlamak için çocukluktan itibaren çırpınıp dururken, dahası "evet" anlamında onaylanmak, ya da "hayır" anlamında reddedilmek korkularıyla savaşırken gösterilen reaksiyon olumsuz olunca nedense bozguna uğrayan cephe savaşçıları gibi umutsuz ve mutsuz bir ruh haline bürünüyoruz.
Cehalet cam kapılara benzer, arkasına sığınsan bile görüntün değişmez.
İnsanı yıpratan şey, problemi çözerken problem çıkaranı yıpratmama gayreti. Siz naiflik yaparsınız ve sahip olduğunuz gücü kullanmamaya gayret edersiniz, o bunu korkaklık olarak adlandırır ve bundan cesaret alır; tâ ki taban tabana zıt duygularınızı ortaya çıkarıp ölümcül bir karanlığa bürünene kadar. İnsanın en zor sınavının yine insan olması ne garip! Ön sözsüz bir hayat isterdim: Ama dün için artık çok geç.
İnsanın savaşı kendiyle olunca cephane hiç eksilmiyor.