ASKERİ KARGO UÇAĞI -2-
Eşimin omzuna gözyaşlarımı bırakırken, bu kabusların sebebi kafama dank etti: Eşimin pek bilmediği geçmişim. Bu rüyaların öncesini ona nasıl anlatabilirdim ki? Her şey bir anda gözümün önüne geliyor:
Yüzümün ıslanmasıyla birden uyanıveriyorum. Karşımda annem var, elinde bardakla duruyor. "Baban iyi ki bir gitar aldı, sen de gece 3'lere
128 syf.
9/10 puan verdi
İlginç bir kitaptı. Şöyle ki, kitabı okumaya başladığımda mesai arkadaşım ne okuduğumu sordu. Ona ‘bir deneme kitabı okuduğumu’ söyledim. Gerçekten öyle düşünüyordum. Çünkü kitap adeta bir deneme gibi başladı. Ancak sonrasında bir romana ya da uzun hikayeye evrildi.
Kitapta çok sayıda aforizma var. Bazılarının altını çizdim. Kendini okutabilen bir eserdi. Başarılı...
Kendimden çok şey buldum diyebilirim. Bu bulmuş olmak, illa da kendi hayatımdan bir şeyler bulmak değil. Kendi yazarlık tecrübemden söz ediyorum. Anlatım tarzını, kelime yapısını, üslubunu benim 
Bir Gün adlı uzun hikayeme çok benzettim. Hatta, son cümlesi ‘Susuyor olmam, acı çekmediğim anlamına gelmez..’ aklıma hemen benim Bir Gün’deki ‘Susuyorsam, bil ki, seni düşünüyorumdur’ cümlesini getirdi. Yine iki hikayede kahramanların ruh halleri birbirine çok benziyordu. İkisi de aşk acısı çeken, yalnızlıktan hoşlanan, içlerine kapanık, kendilerince dindarlık anlayışları olan ama illa da suskun tiplerdi. Öyle ki, bazen Ve Sen Kuş Olur Gidersin’i gençlik yıllarımda ben yazmışım gibi hissettiğim oldu. Öğrendiğime göre bu eser Tarık Tufan’ın 25-26 yaş eseriymiş ve basıldığında 30 yaşlarındaymış. Benim Bir Gün de öyleydi. Ve son olarak, eserin takıldığı, eksik kaldığı kısımları da yine Bir Gün’e benzettim. Aynı acemilikleri yapmışız yani…
Hatice Hanım’ın yönlendirmesi ile okudum bu kitabı. İlk Tarık Tufan kitabımdı. Ama aslında bunu alırken ikincisini de almıştım zaten. Sırada Şanzelize Düğün Salonu var. Pek yakında...
İvan neşeyle, coşkuyla,
— Tam tersine, bu rastlantı şaşırttı beni! diye bağırdı. İnanır mısın, ötekinin evinde deminki karşılaşmamızdan sonra hep bunu, yirmi üç yaşımın toyluğunu düşünüyordum. Sen de şimdi içimi okumuş gibi bundan söz açıyorsun. Burada oturmuş kendi kendime ne diyordum, biliyor musun: hayata inanmasam, sevdiğim kadına sırt
Sayfa 298 - Türkiye İş Bankası Yayınları
Bir Hikâye Denemesi
(Eleştirilerinizi bekliyorum, sevgiler.)
Sumru, kasvetli bir sonbahar akşamında, rüzgâr önünden vınlayarak geçerken, kaldırımda hızlı adımlarla yürüyordu.
Şehirden kaçıyordu. Ailesinden, erkek arkadaşından, sosyal hayatından, her şeyden.
Babasının gece geç saatlerde sarhoş bir şekilde eve gelip annesine şiddet uygulamasından... kimsenin ona