Ipek Ongunun-Duyarli davranislar kitabini okuyup bitirdim. her okudugum kitap gibi bu kitabda bana cok sey ogretdi. Normalde de cevreme karsi duyarli biriyimdir ama bu kitab sayesinde cevreme ve insanlara karsi daha duyarli olmayi oyrendim. Ve ayni zamanda bizim bazen gereksiz duydugumuz bazi davranislarin aslinda ne kadarda onemli oldugunu anladim. Her kesin okumasi gereken bir kitap cunki malesef son zamanlarda cevremizdeki cogu kisi insanlara ve cevreye karsi duyarsiz davraniyor. OKumuyan her kese tavsiye ediyorum yasama kulturu uzerine yazilmis cok guzel ve bilgili bikitap. Ipek Ongunun diyer kitaplarinida okumayi dusunuyorum.
Duyularımız bazen bizi aldattığına göre, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını farzetmeliyim.
Burada sobanın karşısında oturduğumu nasıl bilebilirim.
Bundan emin olamam. Rüya ya da hayal görüyor olabilirim.
Ya da muzip bir şeytan benimle oyun oynuyor olabilir.
Kuşku duymayacağım tek şey, bir şey düşünüyor olmam. Rüya gördüğümü, benimle alay edildiğini ya da bir bedenim olmadığını düşünsem bile bu böyle.
İşte buldum!
Düşünüyorum, öyleyse varım!
“(...) çok güzel kızlar varmış ve Kant'ı da su gibi okuyorlarmış diye söylentiler çıkarıyorlar, doğru mu acaba? Onları ne yazık ki karşıdan karşıya geçerken ve vapurda bacak bacak üstüne atarken ve piyasa caddelerinde gözlerini ilerde bir noktaya dikmiş yürürken göremiyoruz, nerede saklanıyorlar dersin, bak ben ortadayım, onlarda kim bilir ne
"Düşünüyordum da. Bazen çok fazla düşünüyorum."
Rand Al'thor
-Siz de hep beni teselli etmeye çalışıyorsunuz. Ama benim istediğim teselli olmak değil. Beni üzmekten, acı vermekten korktuğunuz için hiç bahsetmediğiniz, tanımama izin vermediğiniz bir çok şey olduğunu biliyorum. Hiç bilmediğim şeyler, öyle ki bazen..
Sesi gittikçe yavaşlıyordu, nefessiz kalmış gibi durdu. Ağzından çıkan son sözleri tekrar ederek sordum:
-Evet, bazen?
Üzüntülü bir şekilde devam etti:
-Öyleki bazen size borçlu olduğum bütün mutluluğun hiçbir şey bilmememe bağlı olduğunu düşünüyorum..
Sayfa 84
Bazen düşünüyorum da, düşlerimi birleştirerek kendime kesintisizce akacak ikinci bir hayat kursam ne hoş olurdu, günlerimi düşsel konuklarla, uyduruk insanlarla geçireceğim, acısını da keyfini de yaşayacağım ikinci bir hayat. Öyle bir dünyada başıma felaketler gelir, büyük sevinçler üzerimde erirdi. Ve bana dair hiçbir şey gerçek olmazdı. Ama herşeyin kendine has, muhteşem bir mantığı olurdu, herşey haz verici bir yalanın ritmiyle akıp giderdi, herşey ruhumdan yapılmış bir şehirde olup biterdi, ruhum ise sakin bir trenle içimde çok uzaklara, çok uzaklardaki bir perona gidip kaybolurdu... Ve bütün bunlar hem dış hayattaki gibi, hem de Güneşin Ölümü'ndeki estetik gibi açık, kaçınılmaz olurdu.
Sayfa 164
Bazen düşünüyorum. Uzaylılar beni kaçırsa yemimi , suyumu ,istediğim kitabı , internetimi , rızası olan gelmesini olmayanı da kopyalayarak sevdiğim 3-4 kişiyi , 2 ayda bir defa dünyada kalan sevdiklerimi görmemi temin ederlerse psikolojik olarak ve bedenimi de kopyalayarak denek faresi yapmalarını ömrümün sonuna kadar isterim diye düşünüyorum.(tabii ki teorikle pratik bir değildir. :D)
Sayısal düşünmeye çok fazla alışmışım. Bazen yorumlarken kelime bulamıyorum ya da içgüdüsel bu düşünceyi daha iyi yorumlayabileceğimi biliyorum. Birde yorumumu okuyunca anlatmak istediğim düşüncenin çok azını aktardığımı düşünüyorum. Bir tek ben mi böyleyim diye merak ettim :D
'Bazen hayatımda ki tek pozitif şeyin,
Kan grubum olduğunu düşünüyorum.'
"NEJAT İŞLER"
“Bazen düşünüyorum da, hiç kendim için yaşamamışım ben. Kimse kırılmasın derken kendim paramparça olmuşum da haberim olmamış.”
