Bugün yeni bir kitap daha bitirdim, ismi posta kutusundaki mızıka, kitabın ismi bile benim içimi ısıtıyor desem belki abartıyorsun diyebilirsin, aslında abartmıyorum, çünkü kitabı okumadan önce kitabın yazarıyla tanıştım, tabi ki de yüz yüze değil, izlemiş olduğum bir programda yazarlık söyleyişiyle alakalı önerilerde bulunduğu sırada tanıştım,
Merhaba arkadaşlar. Ben bugün size bir arayış kitabının yorumuyla geldim Elif'in kendini bulması için çıktığı yolculukta biz de onunla onun kendisini bulmasına şahit oluyoruz.
Yazarımızın kalemini beğendim. Okurken hiç sıkılmadım. Hatta bazen, onun geçmişinde babası veya babaannesi ile yaptığı sohbetleri anlatmasın da hem yüzümde bir gülümseme oldu hem de bazı şeyler öğrendim.
Elif, maneviyatı güçlü bir baba ve baba anneye sahipmiş. Ne güzel dedim. Onlarla gurur duydum. Böyle adı gibi dimdik bir Elif yetiştirdikleri için. Elif'in annesine çok kızdım ve açıkçası hala anlayamadım. Ben de bir kız annesiyim. Kızım benim canımdır o yüzden Elif'in annesini anlamam mümkün değil. Sebebini okuyup öğrenin
****************
Elif, mahallelerine her cuma günü gelen çocuklara şeker dağıtan ve onlara hikayeler anlatan adını bile bilmediği adama gönlünü kaptırır ama onunla tanışmak nasip olmaz ve gelmez olur şeker dağıtan adam. Elif bekler her cuma ama beklenen gelmez. Sonunda beklemekten vazgeçer kendini ve gerçek aşkı bulmak için bir yolculuğa çıkar. Ve yolu güzel bir yere düşer. Fazla spoi vermek istemiyorum. Kısacası, güzel bir kitaptı hem güzel bilgiler edinebileceğiniz bir kitap. Okumanızı öneririm
İyi okumalar diliyorum
Kitapla kalın arkadaşlar
261 syf.
3/10 puan verdi
Hepsini okuyabilene helal olsun incelemesi
Merhaba. Bu kitabı Süleyman Ateş'in "Gerçek Din Bu" adlı kitabıyla beraber okudum. Ateş, genel olarak Dursun'un istemeyeceği kadar akılcı bir yaklaşım içerisinde. Ama bununla birlikte birçok kişiye nazaran da aykırı bir düşünce yapısına sahip. Miracı, recm cezasını, peygambere atfedilen mucizeleri vs.. kabul etmiyor. Bunların aksine
Yazarının, kitabında geçen olayların nedeni hakkında hiçbir fikrinin olmadığı bir kitap daha! The Book Of M, baştan sona hiçbir mantık çerçevesine sığdıramadığınız detaylarla dolup taşıyor.
Kitabın konusu o kadar güzel ki, ilk başlarda bu detaylar kurguya çok ama çok heyecan katıyor. Kitabın ilk 150 sayfası muazzamdı. Fakat bu 150 sayfadan sonra, artık yazarın bu uçuk ve mantıksız detayların altını doldurmasını bekliyorsunuz. Doldurmuyor. Kitabın finali oldukça güzel olsa da, kitabı sürükleyici kılmak için yazılmış tüm detaylar havada ve hala absürt bir saçmalık içinde.
İşin asıl kötü tarafı ne biliyor musunuz? Yazarın bu mantıksızlıklara kurgu boyunca verdiği tek cevap şu: “İşte bazen öyle şeyler olur!” Ciddiyim, şaka yapmıyorum. Bir yazar, kendi kurgusunda, yazdığı şeyleri neden yazdığını bilmediğini ve kurduğu dünyada bunların öylesine olabileceğini söylüyor. İlk defa böyle bir bakış açısıyla karşılaşıyorum, dehşet içerisindeyim.
Tüm bunları bir kenara bırakırsak kitabın konusu, kurgusu ve finali kelimenin tam anlamıyla MUHTEŞEM! Zaten bu denli okunmasının ve yayılmasının sebebi bu.
Eğer, kitapta olan doğa üstü şeylerin neden olduğunu sorgulamayacak ve ağır ‘lore’ gerektiren bu denli detaylı bir kurgunun hiçbir alt hikaye barındırmadığını kabullenebilecekseniz The Book Of M bayıla bayıla okuyacağınız bir kitap olacaktır.
Tavsiye ederim!
İyi bir kitabı bitirmenin vermiş olduğu doyum, eğer bu kitap Zweig'a aitse ve nitelikli bir çevirmen tarafından yayına sunulmuşsa gerçekten tarifsiz oluyor.
Korku, olanca yoğunluğumun ortasında, beni tüm acele işlerimden alıkoyarak kendisini tek seferde okutmayı başardı. Bunda hem ilgi çekici bir konuya sahip olması hem de Zweig ustanın kitabı
Türkiye Bir Mahşerdir
Ya bu adamın nasıl bir tahlil etme gücü var. İnsanın çelişkilerle dolu yapısını öyle bir anlatıyor ki akıllara zarar. Resmen ağzı açık kalıyor insanın.
Bazen anlatılarda karakterlerin düştüğü tereddütlü durumlar size kafayı yedirtse de bunun bazı zamanlar gerçekten böyle olabileceği gerçeğini hatırlayınca hak veriyorsunuz Safa'ya.
Tereddütlerin
