YA ZAKKUMLAR...
" Herkesin içinde sabırlı bir tohum gibi kendi kozasında saklı duran bir
aşk yatar; bir gün bir güneş parlar bir yağmur düşer ve tohumun çatlayıp
çiçekler açtığını
ruhunuzun rengarenk bir ağaç gibi rüzgarlarla dans
ettiğini görürsünüz. O rüzgarlarla dans eden çiçekler bazen manasız
kaprislerle, yanlış anlamalarla,
Sen, sen olarak yok olmak zorundasın, o zaman gerçek ortaya çıkar. Gerçeğin ne olduğuna dair hiçbir fikre sahip değilsin, rüyalarında bile. Sen gerçek dışısın ve gerçek dışılıkta yaşıyorsun. Rüyalarda yaşıyorsun, uykuya dalmış vaziyettesin. Uyanışın nasıl bir şey olacağını kavrayamazsın.
Yalnızca bir tek şey söylenebilir: Bildiğin hiçbir şeyi
"Sakın kimseye bir şey anlatmayın. Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra."
Bu kitap bir insan gibi ama sırlarını saklamayan bir insan.. Bütün sırları ortada. Güzel bir insan fotoğrafı..
J.D. Salinger, insanlardan kaçan, yalnızlığı seven biri. New York’ta doğup New York’ta ölmüştür. Kalabalık olan şehirden bunalmıştır. Ki kalabalık
Vazgeçmek bazen iyidir. Aslında sık sık bırakmakta da bir sakınca yok. Eğer çıkmaz bir yolda ilerliyorsanız bırakmalısınız. Eğer bir uçurumla karşı karşıya kalırsanız bırakmalısınız.
Michel Foucault - Delilik, Bütünsel Yapı
“Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir.”
Kuşkusuz, insanların davranışında ve dilinde, toplumun belirli bir tavır takındığı bazı olgular karşısında hassasiyet göstermeyecek kültür yoktur. Bu insanlara ne tamamen hasta ne suçlu olarak ne tamamen büyücü ne de sıradan insanlar olarak davranılır.Bu insanlarda,
Nietzche Ağladığında-Altı Çizili Satırlar
*Niceleri kendi zincirlerini çözemezler de, dostlarının azatçısıdırlar.
*Kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?
*Sizden iyileştirmenizi istediğim Nietzche’nin bedeni değil, ümitsizliğidir. (s.18)
*Zaman hapishanesinden kaçmanın bir yolu yok muydu?
Zaman zaman grileşir etraf.
Fark etmesi vakit alır insanın. Alışkanlıklarını, her gün arşınladığı aynı yolları bırakması da.
“Unutma Bahçesi"ni hatırlayın: "Vazgeçme mucizesi. Öyle oldu, her şeyi bırakınca her şeyin rengi kendine geldi."
Bazen vazgeçmek iyidir.
Dünyamız rengârenk oluverir.