Celaena ateşle yaşıyor, nefes alıyor, rüyasında ateşi görüyordu.
Sayfa 441
Celaena sabahları bazen ikisinin büyülerinin oynaştıklarını, alevinin Rowan'ın buzuna sataştığını, Rowan'ın rüzgarının ise Celaena'nın közleri arasında dans ettiğini hissettiğine yemin edebilirdi.
Sayfa 440
Uzunca bir süre sonra Rowan "Bir gün çalışma kampındaki köleleri özgürlüklerine kavuşturacağından hiç şüphem yok," dedi. "Hangi isimle olursa olsun."
Sayfa 426
Okur Takip Önerileri
Rowan "En azından cehenneme gidersen..." dedi. Celaena onun göğsünün titreşimlerini bedeninde hissetti. "Orada birlikte oluruz."
Sayfa 426
Bence sen acı çekmekten hoşlanıyorsun. Yara izlerini taşıyorsun çünkü işlediğin günahların bedelini ödediğinin kanıtları olmasını istiyorsun. Bunu biliyorum çünkü bu aynı lanet olası şeyi iki yüz yıldır ben de yapıyorum. Söyle bana, seni huzurlu bir öte dünya mı yoksa alevler içinde bir cehennemin mi bekliyor sence? Sen cehennemi ümit ediyorsun çünkü onlarla öte dünyada nasıl yüzleşeceksin, öyle değil mi?
Sayfa 425
Aelin Ateşyürek.
Alevlerin Aelin'i.
Sayfa 402
Sekiz yaşında... Ve bana en iyi arkadaşlarının kitaplardaki karakterler olduğunu söyledi.
Sayfa 277
Yara izleri, çatlak dişleri, kırık pençeler ve yaralı kuyruk. Bu izlerin hiçbiri bir kurbana ait değildi. Hayır. Bunlar bir mücadelecinin nişanlarıydı. Abraxos şans hiç de kendisinden yana değilken hayatta kalan bir savaşçıydı.
Sayfa 260
Aeidon sessizce "Aelin döndüğünde," dedi, "Adarlan Kralı'na yapacaklarının yanında on yıldır süren kıyım insaflı kalacak."
Sayfa 228
Meşalenin ışığı altında gözleri parlıyordu.
Celaena'nın gözleri. Aelin Ashryver Galathynius'un gözleri.
Aedion, Celaena'nın kuzeniydi. Hala Celaena'ya sadıktı da. Her sözü ve her eylemi aslında sadakatinin kime hizmet ettiğini gizleyen yalanlardı.
Sayfa 221
Yem ejderha Titus'u bozguna uğratmıştı. Ondan daha iri ya da daha güçlü olduğundan değil, zaferi ondan daha fazla istediğinden. Titus bir zorba ve katildi. Fakat Manon'ın karşısındaki bu ejderha... Bir savaşçıydı.
Sayfa 213
Belki de dünya kurtarılmaya layık değildir.
Sayfa 190
"Bizler Onüçler'iz, şu andan karanlık bizi kucaklayana dek." Bunları sessizce söylese de diğerlerinin kendisini işitebildiğini biliyordu. "Şimdi neden Onüçler olduğumuzu herkese hatırlatalım."
Sayfa 147
Dost, koca değil. Feylerin dostları olurdu: Evlilikten daha derin, ölümden sonra bile süren, kopmaz bir bağdı bu.
Sayfa 101