Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Harvey Karp'ın olağanüstü önerileriyle büyüdü çocuğum ve uyku konusunda aynı şeyi söyleyebilmek isterdim. Her çocuk bir değil tabi ki, ancak bu kez bilmenin faydalı olduğu ancak kendi çocuğumda işe yaramayan bazı taktikleri öğrenmiş oldum. Günün sonunda ağlayan ve uyumayan bebek uzmanı oldum neredeyse ve kolik bebeği olan bir sürü insana yardımcı olmamı da sağladı Harvey Karp taktikleri. Çok az kitap bu kadar beceri kazandırabilir bir insana.
İçten Dışa...
'İyi insan olmanın-olabilmenin' temeli olarak gösterilen “karakter etiği” kavramı –dürüstlük, tevâzû sâhibi olmak, bağlılık, ölçülülük, cesaret, sabır, çalışkanlık, samîmiyet, vefâ vs.- zamanla yerini “sâdece görünüşü kurtarmaya” bıraktı. Çoğu kişisel gelişim kitapları da bu sürece maalesef olumsuz anlamda çok büyük katkıda bulundu. İnsanlar karakter etiğine uygun davranıp pozitif anlamda olumlu iyi insanlar olmak yerine, 'mış gibi' yapıp 'insan olmak'tansa, 'insanmış' gibi davranmayı tercih ettiler! Bilinçli bir tercih diyemem, ama tamâmen bilinçsiz de değil. Bu tercihlerin insanlığı getireceği uçurumun farkında değildiler ama, iyi bir şeyler olmak için gereken samimi çaba ve gayreti de göstermiyorlardı...
Neden ortada o kadar laf uçuşuyor, insanların kendilerini ifade ettiği kadar güzelse, iyiyse, erdemliyse herkes, bu üzüntüler niye var hâlâ o zaman?.. Samimiyetsizlik, toplumu saran bir kangren gibi...
Böylece başarı daha çok, kişiliğin toplumdaki imajın, tavır ve davranışların, insanlar arası etkileşim sürecini kolaylaştıran beceri ve tekniklerin sonucunda elde edilir oldu.
Samîmiyetin olmadığı, görüntü olarak doğru insanmış gibi görülen ama aslında doğru insan olmaktan çok uzak insan yığınları... Toplumdaki yılgınlığın, rûhlarımızın tükenişinin-bezginliğinin ana nedeni gibi...
Kitap; sanki üç saatlik tatlı bir konferans ortamındaymış havasında okunuyor.. Bol bol başarı, gelişim ve mutluluğu konu alan ünlülere ait sözlerle ve tam yerinde anlatılmış küçük küçük, okuyanı sıkmayan, bilakis motive edici ve anlatıma renk veren hikayelerle desteklenmiş...Akıcı üslubu ile elinizden bırakmayacağınız bir kitap..
Kitabın bir özelliği de kullanılacak tekniklerin yazar tarafından denenmiş ve başarılı olunmuş olması... Doğru tespitlerle tanışmak isteyenlerin başucu olabilecek bir eser, iyi bir rehber... Kitabı okuduğunuz zaman size çok şey katacağını göreceksiniz.
Düşlerimiz, derinliklerimizde yatan gizli güçlerimizi ortaya çıkarır. Bir düşe sarıldığımızda harika şeyler yapmaya başlarız. Unutulmaz ve hiç duyulmamış eylemler…. Düş Atölyesini okuduktan ve uyguladıktan sonra sık sık övgüler alacaksınız, dünyaya meydan okumayı öğreneceksiniz. Kendine ve dünyaya meydan okumak cahilce ve saygısızca davranmak değildir; bilgi, beceri, cesaret ve esneme kabiliyetiyle, her şeye rağmen düşlerine sahip çıkmaktır. Düş Atölyesi, farklı şeyler duymak isteyen kişisel gelişim severlere sesleniyor.
Tamsin buyükannesi tarafından en yetenekli cadı ilan edilir. Fakat bunu sergileyecek bir beceri sergileyemez. Büyükannesinin büyücü dükkanında calisirken bir profosör gelir ve onu başkası sanarak bir sir paylasir. Bu sırrı aydınlatacak olanda tabi kiTamsin'dir.
“It/O (1986)” Stephen King
Bir korku eserinin konusu ne olur? Cinler, periler, hayaletler, vampirler, kurt adamlar; ya da daha gerçekçi korkular üzerinden yola çıkacak olursak örümcekler, yükseklik korkusu veya megafobiyi tetikleyen unsurlar diyebiliriz. Peki bunların arasından hangisini kullanırsanız başarılı ve belki de tüm zamanların en
300 syf.
·
Puan vermedi
Serinin 3 kitabını da okudum. Dili oldukça sürükleyici ve anlatılanları okura yaşattıran bir beceri ile yazılmış. Çeçenya'daki savaşın atmosferini arada gerçeklik payı olan bir kaç olay ile kurgulayıp bizlere yansıtmak amaç edinilmiş. İlk kitapta bazı olayların çabuk gelişmesi ve sürekli ele edilen başarılar açıkçası biraz inandırıcılığını yitirmişti benim için. Fakat diğer kitaplara doğru yapılan planlar oldukça gerçekçi ve güçlü kurgu ile yazıldı. Çeçenya'da olan savaşı en azından araştırmaya başlangıç olarak güzel bir kitap. Size bir ön sezgi verecektir.
Selametile
Bu kitabi da yillar önce okumustum ve büyük bir şaşkınlığa ugramistim. Yazar günümüzdeki bir çok yapinin ama özellikle Mısır'daki piramitlerin yüzyıllar önce yaşayan insanlar tarafindan yapılmasının mümkün olmadığını çünkü büyük bir matematiksel zeka ve mimari açıdan da oldukça gelişmiş bilgi ve beceri istediğini belirtmis ve bunun zamaninda gelismis bir uygarlik tarafından yapıldığını iddia etmiş. Sanirim uzaylillari kastediyordu ;)
Ah Aborjinler Ah! Bize hep yamyam olarak anlatıldılar,hatta çizgi filmlerde de böyle görmüştüm.Meğer ne kadar kendi halindelermiş.Telepatiyle iletişim kuran (en çok ilgimi bu çekmişti),hastalıklarını doğal yollarla tedavi eden,insanların tek bir becerisinin olmadığını savunan ve kişiler daha çok yetenek kazandıkça bir nevi rütbesinin yükseldiği (beceri konusu ilgimi çeken bir diğer şey olmuştu) bir azınlık Aborjinler.
1924 senesinde Vecihi Hürkuş ile başlayan bağımsız Türkiye'nin hiçbir devlete bağımlı kalmadan yükselmesi idealleri 1950'lerin başından itibaren bağımlı Türkiye'ye dönmesi...Bu bağımlılığa yönelenlerin gafletleri belki de hıyanetleri... Kendi uçağını,kendi tankını,kendi topunu,tüfeğini yap anlayışından,Amerika'nın hibelerine,aldatmalarına,hilelerine kanmak anlayışı... Yükselişe geçen yerli malı üretimi ve yerli malı yapımında ki teknolojik gelişmelerin tam ortasında Marsall yardımı ve bu yardımın zorla değil istenile istenile bir yarış havasında kapmak çabaları... Demiryolu yapımından,asfalt yapımına geçip Amerika'nın pazarı haline gelmek.Birçok kez kendini ispatlayan insanların raporları yerine,Amerikalı uzmanların raporlarının uygulanması ve 3/5 sene içinde 1925'lerden beri kendi tankını,topunu,bombanı üret anlayışından siz ağır sanayiyi bırakın,hafif sanayi sizin işiniz,siz tarım toplu musunuz,ihracat sizin neyinize siz ithalat yapın diyen raporlara tamam demek 1925'lerde başlanıp 1950'lere gelinirken edinilen bilgi, beceri, tecrübenin hiç bir ihtiyaç yok iken Marsall yardımına feda edilmesi...Güzel ülkemin o dönemdeki hızlı yükselişinin devamı olsaydı bugün birçok malzemeyi,ihtiyaçlarımızı kendimiz yapıyorduk. 1939'a kadar yapılan işlerin bu tarihten sonra tersine gitmesi ve bu ters gidişata dur demek isteyenlerin önlerinin devamlı kapatılması...Bu konu hakkında şahıs isimleri vererek konuşmaya gerek var mı bilemiyorum.Ama bunlar kimler derseniz 1939/1954 arası ülkeyi yönetenlere bakmanız yeterli olacaktır.
Kendisini, hep diğerleri ile çoğunlukla zorunlu veya tesadüfi/kaçınılmaz temasları/ilişkileri üzerinden anlatan/sorgulayan bir karakteri Nermin'i ve pek de sevimli olmayan misafiri küçük Tuğdeyle birlikte geçirdiği sancılı beş gününü anlatıyor, İnsanoğlunun bin türlü ruh haline ilişkin yaptığı, teferruatlı ve bir o kadar beceri dolu anlatımlarıyla/betimlemeleriyle ve ustaca kurgulanmış söz dizimleriyle okuyanı edebi bir hazza boğuyor adeta sevgili kalem erbabımız bu baştan sona çağrışımlarla bezenmiş, imrenilesi eserinde.
Paul Roche ne güzel açıklamış; "Çehow yaşamı olduğu gibi aktarır."
Evet bu hikayelerinde yaşadığı dönemin sıradan insanlarını, gündelik olayları yapay bir kurgudan uzak anlatıyor bize Çehov. Bu noktadan baktığımızda zaten en ünlü ve öncü öykü yazarı da kendisidir.
Ben yazarın uslubunu da çok hoş buluyorum. Oldukça sıradan gündelik hayatları, bize sıkıcı gelebilecek alelade bir konuyu; nükteler, budalalıklar ve hoş detaylar ile o kadar ustaca aktarıyor ki ister istemez hikayenin içinde buluyorsunuz kendinizi.
Bana göre öykü, düz yazının en naif halidir, öyle ki bir roman yazmaktan çok daha fazla beceri ister öykü yazmak. Bu noktada okur için klasik öyküleri okumak temel bir gerekliliktir ve kuşkusuz bu eserlerden bazıları Çehov'un hikayeleri olacaktır.
Yorumun aslı ve tamamı --> yaprakonur.wordpress.com/2016/12/30/biz-...
Patrick Ness'le resmi olarak tanışma vaktim gelmiş de geçiyordu; Biz, Ölümlüler'in konusunu duyduğumda da vurulmuştum, ee dolayısıyla kitap elime geçtiği gibi bitti.
Herkes seçilmiş kişi olmak zorunda değil.
Kitabın temelde ele aldığı fikir
