SUBHANALLAH سبحان الله
"Ehl-i dalaletin ölmesiyle, semavat ve zemin, onların üstünde ağlamıyorlar." Ve mefhum-u muhalif ile delalet ediyor ki: "Ehl-i imanın dünyadan gitmesiyle, semavat ve zemin, onların üstünde ağlıyor." Yani: Ehl-i dalalet, madem semavat ve arzın vazifelerini inkâr ediyor.
Manalarını bilmiyor.
Onların kıymetlerini ıskat ediyor.
Sâni'lerini tanımıyor.
Onlara karşı bir hakaret, bir adavet ettiğinden elbette semavat ve zemin, onlara ağlamak değil, belki onlara nefrin eder, onların gebermesiyle memnun olurlar.
Ve mefhum-u muhalif ile der: "Semavat ve arz, ehl-i imanın ölmesiyle ağlarlar." Zira ehl-i iman ise (Çünki) semavat ve arzın vazifelerini bilir.
Hakikî hakikatlarını tasdik ediyor.
Ve onların ifade ettikleri manaları iman ile anlıyor.
"Ne kadar güzel yapılmışlar, ne kadar güzel hizmet ediyorlar." diyor.
Ve onlara lâyık kıymeti veriyor ve ihtiram ediyor.
Cenab-ı Hak hesabına onlara ve onlar âyine oldukları esmaya muhabbet ediyor.
İşte bu sır içindir ki, semavat ve zemin, ağlar gibi ehl-i imanın zevaline mahzun oluyorlar.
Sözler - 638
Cenâb-ı Hak, şu âyetin lisan-ı işaretiyle mânen diyor ki:
"Ey insan! Benim için dünyayı terk eden bir abdime iki hediye verdim. Biri,mânevi dertlerin dermanı; biri de, maddi dertlerin ilâcı. İşte ölmüş kalpler nûr-u hidayetle diriliyor. Ölmüş gibi hastalar dahi, O'nun nefesiyle ve ilacıyla şifa buluyor. Sen de benim eczahâne-i hikmetimde her derdine deva bulabilirsin. Çalış,bul! Elbette ararsan bulursun."
Tabiatı bırakan ve hakikata geçen zât diyor ki: Cenab-ı Hakk'a zerrat adedince şükür ve hamd ü sena ediyorum ki, kemal-i imanı kazandım, evham ve dalaletlerden kurtuldum ve hiçbir şübhem de kalmadı.
Tabiat Risalesi - 46
Bedîüzzaman Said Nursî; bütün hayatında, şan ve şöhretten, hürmetten kaçmış ve insanlardan istiğna etmiştir. Arabî bir eserinde, şöhret hakkında diyor ki: "Şöhret, ayn-ı riyadır (gösterişin ya kendisi) ve kalbi öldüren zehirli bir baldır. İnsanı, insanlara abd ve köle yapar. Yani, nam ve şöhret isteyen adam; halklara kendini beğendirmek, sevdirmek için, insanlara riyakârlık, dalkavukluk yapar. Tasannu'kâr tavırlar (yapmacık hareketler) takınır. O bela ve musibete düşersen
ﺍِﻧَّﺎ ﻟِﻠّٰﻪِ ﻭَﺍِﻧَّٓﺎ ﺍِﻟَﻴْﻪِ ﺭَﺍﺟِﻌُﻮﻥَ
de." (Sözler - 760)
Demek, bu diyardan başka bir diyar vardır. Onda bir mahkeme-i kübra, bir ma'dele-i ulyâ, bir mekreme-i uzma vardır ki tâ şu merhamet ve hikmet ve inayet ve adalet tamamen tezahür etsinler.
Otto Von Bismarck
Bismark eserinde diyor ki: Kur'anı her cihetle tedkik ettim, her kelimesinde büyük bir hikmet gördüm. Bunun misli ve beşeriyeti idare edecek hiçbir eser yoktur ve gelemez." Ve Peygamber'e hitaben der:
"Yâ Muhammed! (S.a.s) Sana muasır olamadığımdan çok müteessirim. Beşeriyet senin gibi mümtaz bir kudreti bir defa görmüş, bâdema göremeyecektir. Binaenaleyh, senin huzurunda kemal-i hürmetle eğilirim."
