Sürekli arayış içindeki bireyi anlatan canım Hesse bu sefer ağaçları anlatmış.
Ağaçlar, Hesse'nin şiirleri, denemeleri ve öykülerinden ağaçlar üzerine kaleme aldıklarının derlendiği yemyeşil bir kitap. Doğaya, ağaçlara ve yeşile duyduğu minnetini, mutluluğunu, hayranlığını okurken o büyüye vakıf oluyorsunuz. Aslına bakarsanız ruhunun kapılarını açarken doğa üzerinden hayatı, insanları, varoluşu anlatıyor. Ağaçlar ile kurulan bağın acımızı hafiflettiğini işliyor. Elbette duyabilene, hissedebilene. Şiirleri, betimlemeleri, çizimleri ile harikulade bir eser.
Birde şöyle anlatayım;
Öncelikle kapağın yemyeşil büyüsüne kapılıyorsunuz. Sonra Hesse ile ağaçları selamlıyor yaşlı mor kayının günün her saatinde farklı göründüğüne şahit oluyorsunuz. Sonbaharda yaparaklarını dökerken ağaç bir soluk çınar ağacına sırtınızı yaslıyorsunuz. Ihlamur çiçeklerinin sevincini ılık bir rüzgarın ardında bıraktığı kokusunu soluyorsunuz. Yahu kestane ağacına fikrini soruyorsunuz, danışıyor, hürmet ediyorsunuz. Huş ağacının düşlerinize zarifce süzülmesine izin veriyorsunuz. Eski bir çiftlik evinde bir ağacın size sunduğu meyveye şükrediyor budanmış meşe ile her şeye rağmen memnunum dünya, aldıklarından ve verdiklerinden diye haykırıyorsunuz.
Demem odur ki, safi sevgi ile hepsine sarılıyorsunuz. Aksi mümkün değil. Elbette bunları yaşarken, Beethoven ile Nietzche'ye, Rilke ile Corot'a, Bach ile Cezanne'e de selam çakıyorsunuz.
Ve ben, "bazı kitaplar gölgede kalmasa keşke" diyorum. Ruhumu yansıtan bir ruha denk geldim. Umarım siz de öyle hissedersiniz.
Feyizli okumalar.
Nahif kalın.
Şarkıyı dinleyelim mi?