Çoğumuz bir belediye otobüsünde ayakta durmak zorunda kaldığımız anlardan birinde o sıralar çok zevkle okuduğumuz kitabı çıkarıp okumaya çalışmışızdır. Ambulansla Dünya Turu'nu ben böyle bir yolculukta, sol elimle tutunma demirine koala gibi sarılırken okudum. Değer miydi abuk sabuk sallanmalar, dengeyi kaybetmeler, ani fren sırasında okuduğu sayfayı kaçırmalar... Değerdi. Şiir desem değil, aksiyon desem değil, mizah romanı desem değil. Fakat hepsi. Harfler büyüyor, kelimeler deli gibi akıyordu. Bambaşka bir ses, matrak bir üslup edası. Melida'yla o otobüste tanıştım işte. Ben orada ayaktaydım, oysa ambulansla dünyayı dolaşıyordu ya da tam tersiydi.
