peşim sıra
bir imparatorluk kalabalığı yalnızlıkla
demirleyip
sığındımsa da boşuna
kurtulmak için acıdan
büyük aşkların koruganına.
Bakarsın bir gün bu sisler biter
sana gelirim yine
kalbimi kanatarak
ama yine de
kalbin dışardadır hep
kaleyi, urganı ve kilidi
hiç dinlemeyen
o kalp ...
peki şimdi kim bildirecekti ateşin vaktini
kimi sözleri söylemeye sevda yetmemişti
aşkın bile umarsız halleri olurdu
gurbeti hançer
yapıp gezinir
kendi zincirine
vurgun forsa.
ay düşünce denize
kalbim çarpar, telaşlı..
kırmızı bir gül
seni hatırlarım.
sensin, yüküyle
batmış mavna
kurt ağızlı
gecenin ortasına.
sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde
olurum.
daralınca senin gökyüzün
daralacaktır benimkisi de.
ben de
çekiyordum
derin ağlardan
çekiyordum gölgemi.