Bejan Matur

Ve korku gelir sonra.
Bırakmanın
Bırakılmanın korkusu gelir.
Beni bırakma dedin
Beni tut derdim ben.
Tut beni.

Şimdi senden önce başlayan
Her acının üstesinden gelmek
Senin acılarına bakmakla olacak.
Yaşadığın her şey
Bu güne varmak içinse
Bu an'a
Ona.
Tamamlanmak bir hayat ister.
Yanımızda dolaştırdığımız olmayan suretler
Boşluğu acıtan
Beklenen.
Ama biçimine kavuşmamış henüz
Yüzler.
O yüz geldiğinde bir aydınlanma
Çocukluğa giden
Anların toplamı.

Şimdi elimi kaldıracak gücüm yokken
Uyurum geçer dediğim zaman geride kaldı.
Hiçbir şey geçirmez.
Yorganı başıma çekip ağlamak
Birlikte ağlamak değildi.
Yalnızınım işte.
Taşlardan ve Tanrı'dan söz eden o adam
Bir kız kardeş bulmuş kendine
Beyaz etekleri sevinçle havalanan bir kız kardeş.
Ben etekleri hatırlıyorum
Bir kıvrımı azaldığında mutsuz eden etekleri
Ve pabuçları
Kırmızı olan.
O etekleri tutan ellerle dokunuyorum
Şiire.
Havalansın diye kelimeler
Anneme yalvarıyorum.
Anne diyorum
Biraz daha uzun tutsak kumaşı
Bir kıvrımı daha olsa diyorum
Hani bahar geliyor belli olmaz.

Aradığımız bu dünyada
Bir penceredir belki de
Bir tülün dünyadan koruduğu bir oda.

Kainatın derinliğinden bize ulaşan ses
Ölümündür.
Hayatın mı yoksa?
Ya vazgeçişinse?

Aşk,
İnsanın
Geldim
Buradayım
Demesinin bilinci.
Ve siyah güller
Sonra azizin gülleri göründü bana
Azizin kararan gülleri
Kelimeler...
Gülleri unuttursa da rüzgar
Bir yansıma hep var sularda.
Güzelliğin odağı olan istek
Hep var.
O istek açıldığında
Yalnızlık hiç olmadığı kadar yakındır insana
Ve gövde hiç durmadan açlığı işler.