İş yerimden yavaş adımlarla ayrıldım.
Uzun bir sokağın sonunda ana caddeye vardım.Beklediğim,gelip gelmeyeceği belli olmayan trafikte,otobüsü kontrol ettim ve yürüme kararı aldım.Aşağıya doğru akan kalabalığın bir parçası oldum.Azıcık azıcık yağan yağmurda çokça ıslandım.Otobüs hiç gelmedi.Bir kafeye otursam dedim vazgeçtim.Ophelia patisseri,adı ne kadar da güzel halbuki..Kalabalığın akışıyla kendimi bir otobüste buldum.Hangisi olduğunu,nereye gittiğini,nerden geçtiğini sormadan bindim.Kaybolmak istiyorsanız biraz cesaret gerek sayın okur.Birazda boşvermişlik..derken gerçekten kayboldum.Korktum,ağlamaklarım geldi,boğazıma bir yumru oturdu.Yalnız hissettim,yapayalnız…Bir otobüs durağında oturdum,karşımda şehir yapayalnız,bir hikayem var mı diye düşündüm.Bir hikayem olsa anlatabilir miydim,anlayabilir miydiniz?
Yağmur yağdı,otobüsler geçti,arabalar yol aldı ama ben hep o durakta kaldım…