Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya
"Emin misin? Çünkü içini kendi aletime saklıyo- rum. Kendimi tutmam zor olacak, ama yapabilirim. Peki ya sen?" diye sordu bacaklarının arasına ateşli ve ıslak bir öpücük kondurarak.
Julia inleyerek ileri geri hareket etmeye başladı. "Evet, dilin muhteşem şeyler yapıyor bana."
"Benim yöntemimle yapmalısın Julia."
Sayfa 39
Bütün bu yazdıklarımı okursan geri dönmek isteyeceksindir. Sanırım sana hiç bu kadar güzel şeyi bir arada söylemedim. Kuşkusuz aptalca utangaçlığımdan. Sevimsiz şeyleri ne kadar rahat söyleyebiliyorsam, güzel şeyler de o kadar boğazımda kalıyor. Şimdi sen burada olmadığın için artık daha az utanıyorum. Ayrıca yazmak söylemekten daha kolay geliyor.
Devamlı akan su durduğunda serinliği özlenir, yanan ışık söndüğünde aydınlık özlenir ve insan karısını kaybettiğinde de onu ne kadar çok sevdiğini anlar. Anlayabilmek için en kötüsünün başa gelmesini beklemek ne acı. Neden mutluluğu, ancak çekip giderken çıkardığı sesle tanıyabiliyoruz?
Sen gitmeden önce mutlu muydum? Büyük bir acıdan sonra insanın daha önce her şey hep çok iyiydi diye düşünme eğilimi vardır. Her şey hep çok iyi değildi, daha iyiydi sadece.
Sayfa 90Kitabı okudu
:D
«- Biliyor musun? -dedi - dün gece rüyamda seni gördüm. Beriki gözlerini açtı, her yanı ışıldamıştı: -Gerçekten mi? Nasıl?
- Çiçeklerle dolu bir tarlada ikimiz geziyormuşuz, senin için leylak koparıyormuşum, beyazlar içindeymişsin.
- Ne güzel bir rüya… Evet, çok güzel…
- Otávio…
- Evet…?
- Sormamın sakıncası var mı? Ne zaman evleneceğiz? Bizi durduran hiçbir şey yok… Çeyiz için bilmem gerekiyor.
- Sadece bunun için mi? Kızardı, onu güzelleştiren bir şey söyleyebildiği için memnundu.
Beceriksizce işveli davranmaya çalıştı:
-Bu ve … beklemek de istemiyorum. Çok zor.
- Anlıyorum. Ama ne zaman bilmiyorum.
- Peki ama neden hemen olmuyor? Karar vermelisin… Şeyden beri çok uzun zaman oldu…
Birden Otávio kalktı ve şöyle dedi:
- Yalan olduğunu biliyor musun? Rüyamda seni görmediğimi biliyor musun?
Beriki dehşetle, solgun ona baktı.
- Şaka yapıyorsun…
- Hayır, ciddiyim. Rüyamda seni görmedim.
- Kimi gördün?
- Kimseyi. Hiç rüya görmeden öylece uyudum.»
Sayfa 76
Hayatta bazı anlar vardır, olmayacağını bile bile şansınızı denediklerinizden. Bir de tesadüf gibi görünen mecburiyetler vardır. Derler ki, bir gün beklentisiz, koşulsuz sevebilen bir âşık olursan karşındaki bilmese de o zaten senindir.
Yalnızca bir isim beni bu kadar eskilere götürebilir miydi, bilmezdim. Götürürmüş. İmkânsızlığa doğru bir arayışım var, asla gelmeyecek bir bekleyiş. Pencerenin arkasında, asla gelmeyecek o güzel geleceği beklemek... Üzgünüm çocuklar, çoktan bir kez âşık olmuşum bile. Çünkü ben sokakları yalnız yürüyorum. Yalnız müzik dinliyorum. Bir fincan kahvemi hiç kimseyle paylaşmıyorum.
Sayfa 32 - martı
Bu dünyada ne mutluluk vardır, ne de mutsuzluk sadece bir durumun öbürüyle kıyaslanması vardır, hepsi bu. Sonsuz mutluluğu hissetmeyi sağlayan da sonsuz acıyı çektiren de sadece budur, yaşamın ne kadar güzel olduğunu öğrenebilmek için ölmeyi istemiş olmak gerekir Maximilien.
Bu nedenle yaşayın ve mutlu olun yüreğimle sevdiğim çocuklarım ve Tanrı insana geleceğini açıklamayı karar vereceği güne kadar tüm insan bilgeliğinin şu iki sözcükte saklı olduğunu hiç unutmayın:
Beklemek ve umut etmek
EDMOND DANTES,
Monte Cristo Kontu
Çerâğ-i bezm-i hicri olduğum yapmış yakıştırmış
Gönül pervânesine vuslat âteş intizâr âteş
-Şeyh Galib
"Ayrılık meclisinin kandili olduğum, uğrunda yanıp yakıldığım güzel, yapmış yakıştırmış; böyle münasip görmüş
Gönül pervanesi için kavuşmak da ateştir, beklemek de..."
Doğru bir tespit …
…Toplumlar böyledir: Anlamaya hazır olmadıkları bir yeniliğin bulucusuna kulak asmazlar. Yeni fikrin uygulamaya konulup yayılması için topluluğun bütünün de belli bir olgunluk düzeyine erişmesini beklemek gerekir.
Sayfa 115 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, çeviri: İsmet BirkanKitabı okudu
Onu pes ettirmek istiyordum ama beklemek ve görmek istiyordu. Bu da daha çok heyecanlanmama neden oluyordu Diger zamanlar da olmasa bile burada bana sonsuz güven duymasını istiyordum. Aslında tüm hakimiyeti ona vermey delice istesem bile devam ettim. Ama ona ne yanıt verecegimi bilemiyordum. Kaybetmek üzereydim. Ne istiyordum?
"Göğüslerime
Sayfa 328
"Burada, bu mahzende nasıl olur da koskoca bir ömür hapsedilir? Daha iyi, daha aydınlık bir yere varilacağına inanılmadan nasıl olur da bu yol yürünür? Halbuki Galip amca daha başka şeyler de görmüştür. Onun da çocukluğu ve delikanlılığı güneşli bahçelerde, geniş, alabildigine geniş topraklarda geçmiştir. Şimdi buraya bir fare gibi tıkılmış bekliyor. Neyi? Ölümü!
Bu korkunç şeyi beklemek için bile daha güzel bir yer intihap etmek elimizde değil…"
Der misin ki bir gün; “İnşallah çok bekletmedim seni!”
Cahit Zarifoğlu dizisiydi bu. Onun dizelerini okurken kaptırmışım kendimi ve üstüne bir de Gülru’ ya dalgın dalgın yorumlamışım.
“ Öyle biri olsaydı ve böyle söyleseydi bana, şöyle derdim; seni beklediğim her an şükür sebebimdi. Gelmeyeceğini bilmeme rağmen hep şükrettim ben. Zordu seni sevmek ve beklemek ama her yeni günde seni görebildiğim için geçen güzel güne âmin dedim ben. Bir dua gibiydin, dilimden düşürmediğim. Öyle sevdim seni ben. Kim duasını sevmeden dilerdi ki onu ömrüne…”
Pukka YayınlarıKitabı okudu
Birinci kural yaradana hangi kelimelerle tanımladığımız kendimizi nasıl gördüğümüze aynı tutar şayet tanrı dendi mi öncelikle korkulacak utanılacak utanılacak bir varlık geliyorsa aklına demekki sen de korku ve utanç içindesin çoğunlukla yok eğer tanrı dendi mi evvela aşk merhamet ve şevkat anlıyorsan sen de bu vasıflardan bolca mevcut
"Güzel seveni görmek için güzel bakmayı bilmek gerekir.
Ancak beni sevmeni beklemek de
Kör bitiminden görmesini istemekti."
Sayfa 13Kitabı okudu
