İnsanın kendinde oluşan bi algıyı ya da izlenimi yok etmesi demek, kendinden bir parçayı öldürmesi demektir. Ve yerine yeni bir algı/izlenim inşa etmesi ise o parçayı tekrar diriltmesi demektir. Bana öyle geliyor ki; şu varlık alemine çıkıp da, geçen her vakitte biraz daha öğrenip biraz daha olgunlaşması beklenen insanın, ilk elde etmesi gereken şey, kendini tekrar tekrar öldürüp diriltebilme sanatıdır.
SİZ HANGİ TÜR KİBRİT ÇÖPÜSÜNÜZ HİÇ MERAK ETTİNİZ Mİ ? Ben kibrit çöplerini insanların yaşamlarına benzetirim… Kibrit kutusu insanın yaşadığı toplumu ifade eder bir bakıma. Bazı kibrit çöpleri vardır bir amaç için yanarlar, kimi bir sigara yakar, kimi bir ocak, kimi boş yere yanıp tükenir hiç bir işe yaramadan, kimi ise bir ormanı bir evi büyük bir
Reklam
İnsanlar ne kadar zeki ve bilgili olursa olsun bir ürün ilk kez üretildiğinde genellikle beklenen sonucu vermez. Bazı kusurları veya noksanları olabilir; performansı arzu edilenden daha az (veya daha fazla) olabilir (büyük olasılıkla, maliyeti yüksek olacaktır, muhtemelen de beklenmedik bir nedenle başarısız olacaktır). Prototip ürünler, bazen "geliştirme" olarak adlandırılan bir çalışmayla müşteriyi ve üreticiyi tatmin edecek işlevsel ve ekonomik düzeylere getirilirler. Mühendisler, bu süreci iyi bilirler ama süreç alanın dışındaki kişiler için çok şey ifade etmez. Bu süreç fazla afişe edilmez; çünkü insanların hata yapabileceğinin, yapılan işlerin ve ürünlerin başarısızlığa uğrayabileceğinin ve bilginin kusursuz olmadığını görülmesinden ne mühendisler ne de müşteriler hoşlanır. Geliştirme süreci, test ve ölçüm işlemlerinden ve diğer yineleme yöntemlerinden fazlasıyla yararlanır.
Gelecekse beklenen, beklemek güzeldir. Özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir. Ve sevecekse sevilen; O hayat herşeye bedeldir.
Mısır Seferi'nden dönerken Koca Yavuz, hem halifelik ünvanını getiriyordu hem de Mukaddes Emanetleri. Devletin topraklarını üç kat büyütmüş bir padişah olarak onun gelişi İstanbul 'da heyecan dalgaları oluşturuyordu.Halk haftalardır ayaktaydı. Derken beklenen ordu Üsküdar 'a yanaştı.Gündüz vakti idi. Karşıya geçilebilirdi. Padişah istirahat emri verdi. Devlet adamları şaşırmıştı. Payitahta bu kadar yaklaşmışken iş miydi bu durum! Sebebi sorulduğunda tarihin kulak kesilip dinleyeceği şu ibret dolu sözler duyulacaktı, ''Halk uzun zamandır bu dönüşü beklemektedir.Şehre gündüz girersek bu başarıyı bizden bilen insanlar alkış tutacaklardır. Halbuki bu başarı bizden değil Allah'tandır!'' Koca ordu başlarındaki büyük sultan ile birlikte geceyi bekler ve insanlar yataklarına çekildikten sonra şehre girerler. İşte Osmanlı bu durumunu muhafaza ettiği müddetçe büyük kalabilmiş, ne zaman ki bu değerlerini unutmuş, zayıflamış ve nihayetinde yıkılıp gitmiş...
...beklenen yağmur en sonunda yağar ama Savaş'tan geriye kalan her şeyi yağan Yağmurun temizlemesi mümkün müdür acaba?
Reklam
1.000 öğeden 11 ile 20 arasındakiler gösteriliyor.