Ne zamandı, Bolu'nun köylerinde bir yaz akşamüzeri, kırmızı gökyüzünün altında, toprak bir evin önünde oturmuş, boşluğa bakan yaşlı bir adam görmüştüm.
Onu selamlayıp ne yaptığını sordum.
"Bekliyorum kızım, " dedi.
" Neyi bekliyorsun amca?" dedim.
Sanki yıllardan beri baktığı boşluktan gözlerini çevirip bana baktı, soruma şaşırmış gibi " Neyi bekleyeceğim," dedi, "günün bitmesini."
" Huzur" sözcüğü bana hep orada öylece oturup günün bitmesini bekleyen o yaşlı adamı hatırlatır.
Sayfa 54
‘Söz sırası şiirde’
Ataol Behramoğlu yeni kitabı “Ne Çok Hain” ile karşılıyor 2018’i. Kitap için düzenlenen özel buluşmada birbirinden önemli isimler sahne alacak ve Behramoğlu’nun şiirlerini yorumlayacaklar. Behramoğlu ile hem kitabını hem de bu özel günü konuştuk.
- Öncelikle yeni kitabınız “Ne Çok Hain”den bahsedelim. Neler olacak kitapta ve
Görülmediği gibi
Ama var mıydı sanki görülmeyi isteyen
Var mıydı bir şeyler bekleyen yüreğimin eskittiklerinden.
Sayfa 61
Kimi vakitler kalkıp insan içine çıkmam tutar. Sanki hayatı yeniden öğreniyormuş gibi sokak adlarını hecelerim, vitrinlerdeki renkleri seyrederim uzun uzun, hevesle kaldırımdaki bir ağaca bakarım, durakta bekleyen yaşlı bir kadına, bir genç kıza, sırtında kocaman bir çanta taşıyan çocuğa. Her neye baksam, bir işaretmiş gibi görünür bana. Sokağın adını niçin ''Nalçacı Sokak'' koyduklarını düşünürüm mesela, kadınların neden vitrinlere bakarken en çok siyah elbiselere dikkat ettiklerini, kaldırımdaki ağacın yaşını, yaşlı kadının hâlâ daha ceviz sandığını saklayıp saklamadığını, genç kızın mutfakta annesiyle şakalaşırken yüzüne yayılan gülümsemeyi, çocuğun sırtındaki çantada elma olup olmadığını. O masmavi göğün altında, insanlara karışmış yürürken, kendime dönüp derim ki; ''bak hiç tanımadığın insanlar, büyütmediğin ağaç, dizmediğin vitrin, hepsi de bugünkü kaderinin ortağı oldu senin...''
