Zihin, Odalar ve Anahtarlar
“İstasyon alanından otele çıkan sokağın başında bir çam ağacının gövdesine tenekeden kesilmiş, koyu yeşil üstüne ak harflerle OTEL yazılmış ok biçimi bir gösterge çakılı, ama yıllar sonra çivilerden biri çürüyüp kopunca okun ucu aşağıya dönmüş toprağı gösteriyor, otelin yer altında olduğu sanısı veriyor insana.”
Yusuf Atılgan-Anayurt Oteli,
432 syf.
9/10 puan verdi
"..ÇÜRÜMEK DE YAŞAMAKTIR.."
BEN MOLLOY.
Yazmalıyım..
Kelimeleri arka arkaya sıralayıp içlerini kendimle doldurabilirim. Aslında doluluk ne, bunun da bir ölçüsü yok.
Anlayabildiklerim mi, anlatabildiklerim mi? Bu konuyu kapatalım.
Ya kalemin kağıt üzerindeki sesinde bulduklarım?
Bulmak kaybetmek kadar sıradan benim için. ( O kadar sıradan mı gerçekten?..) Bilmiyorum.
İntizar
Klasik bir aşk kitabı olduğunu düşünmek yapabileceğiniz en büyük hatalardan birisi. Aksine günümüzdeki değersiz, yanlış anlaşılmış ve özden uzak aşk anlayışına bir darbe diyebilirim, tabiri caizse. Kitabın akışına bakacak olursak, bir şairin kaleminden aktığı için sayfalara, şiirsel dil çok baskın. Ama bu kötü bir şey değil, yanlış anlaşılmasın. Sadece farklı bir roman anlayışını önümüze getiriyor. Daha hisli, daha ruha dokunan bir atmosferi var bu yüzden. Yer yer şairin şiirlerinden kesitler de var zaten. İntizâr, bekleyiş demek. Hikayede anlatılan da, aşklarını gayrimeşru hâle getirmeyip ahirete erteleyen iki genç... Akışı dediğim gibi başta kafa karıştırabilir çünkü düz bir akış söz konusu değil. Ama olayı kavradığınızda göz yaşlarınızın pınarlarından usul usul sızmasına engel olamayacağınıza eminim. Çünkü ben de olamadım. Pek ağlaya(bile)n bir insan değilimdir, buna rağmen çok etkiledi beni. Gerçek aşkı, olması gereken aşkı aşırı mükemmeliyetçi bir ideal çizerek değil, gerçeklerin çerçevesinde vererek anlatıyor bize. Bununla birlikte kahramanların fedakarlıklarla bezenmiş hareketlerine hayran olmamak elde değil. Neden ben de öyle değilim sorgulamasını yaptırıyor. Daha ne olsun? Bir kitap insana, kendisini sorgulatabiliyorsa değerlidir...
128 syf.
9/10 puan verdi
Uyarı : Spoiler içerebilir.
Yunan işgalinden sonraki yangından arta kalan konak otele dönüştürülür ve adı `Anayurt Oteli' olur. Genç yaşta anasını kaybeden Zebercet öğrenimini yarıda bırakıp babası ile otelin yönetim işlerini üstlenir. Babasını kaybettikten sonra köyden otel işlerine yardımcı olmak üzere gelen kadın ile oteli ayakta tutar. İşler de Zebercet de iyidir. Arasıra hiçbir şeye sesini çıkarmayan yardımcı kadına yanaşır, otelden gerekmedikçe çıkmaz, ta ki bir akşam geç gelen Ankara treni ile şehre ayak basıp geceyi Anayurt otelinde geçirmek isteyen kafa kağıdı olmayan o Kadın gelene kadar. Zebercet adeta Sezen Aksu resitalinin yaşayan haline dönüşür Ben sende tutuklu kaldım kafasını yaşamaya başlar. Bu kadının odasını kimseye vermez. Bir gün gittiği o köyden geri geleceğini hayal eder hep. Ancak bu bekleyiş onu Zebercet olmaktan çıkarıp hayal dünyasının cehenneminde yaşatır. Bu hayal bataklığında çırpındıkça batan Zebercet farklı kafa yapıları arasında yolculuğa başlar. Otele müşteri almamaya, yavaş yavaş kendi dünyasında yaşama, kişisel kontrolünü kaybetme ve daha önce yaşadığı travmaların tekrardan etkisini göstermesi Zebercet için sonun başlangıcını getirir.
Çetrefilli bir anlatım ile merak uyandıran kitap yurttan fotoğraf kareleri getiriyor gözünüzün önüne.
Keyifli okumalar dilerim
Bu kadar övgüyle bahsedilmiş, kısa öykülerden oluşan bu kitabın bende hayal kırıklığı yaratmış olduğunu yazmak yerine belki de kısa öykülerden hoşlanmıyorum demek daha doğru olacak...Okuduğum hemen her öykü, sonunu göremediğim bir film seyretmiş etkisi yarattı...Ayrıca, bu öyküyü yazmaktaki amaç neydi sorusunu sordum hep...
Örneğin 'Bir günlük bekleyiş' öyküsünde, ateşi çıkan bir çocuk, doktorun 'ateş 102 seviyesinde' sözlerini duyduğunda (çocuk ateş için en yüksek seviyenin 44 olabileceğini duymuş), öleceğini zannetmesi, ana tema...Sonunda, arada birim farkı olduğunu babasından duyuyor ve rahatlıyor...
Haddimi aşmış olmayayım ama, bana göre amaçsız, tadsız, tuzsuz, 'neden yazılmış ki?' dedirten 14 kısa öykü...Ben öykü sevmiyorum belki de...Genelde böyle hissediyorum çünkü...
Her gecenin bir sabahı vardır. Uykusuz gecelerin arkasından güneşin parıltısı gözlerinizin içine işler. Önemli olan ne yaşarsanız yaşayan bu pırıltıyı hayatınızda hissedin ve görün.
Burak Ballı'nın bu kitabı şiirlerden, aforizmalardan ve denemelerden oluşuyor. Şiirlerin konusu aşk iken; denemeleri ve aforizmaları okuyucularına öğütler vererek
