Denilebilir ki, modern kölelik düzeni baştan çıkarıcı maaşlar ve albenili pozisyonlar karşılığında bizi ruhlarımızı unutmaya ve hatta giderek Faustiyen bir anlaşmayla ruhlarımızı satmaya çağırıyor.
Peki neden böyle ?
Çağımızda benliğin anlam sağlayıcı kaynakları bir bir kuruyor. Hayatın anlamını devşirmek için işimize, banka hesabımıza, evimize, evimizin önündeki arabaya döndürüyoruz yüzümüzü. Maddi imkânlarımızın çokluğu, bize, bu hayatı doğru ve mutlu bir biçimde yaşadığımız yanılsamasını veriyor. Oysa hepimiz içimizde yaşanmadan bekleyen bir hayatın suçunu duyuyoruz. O hayat orada, keşfedilmeyi ve açığa çıkarılmayı bekliyor. O orada beklediği sürece de hayatlarımızı, bütün ışıltısına rağmen, saman tadında yaşıyoruz. Çünkü kendimizi yeterince özgür hissetmiyoruz. Çünkü işimiz bizi görünmez prangalarla bağlıyor, hareket kabiliyetimizi sınırlıyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
𝓨𝓸𝓵𝓵𝓪𝓻 𝓬̧𝓪𝓰̆ı𝓻ı𝔂𝓸𝓻 𝓫𝓮𝓷𝓲 𝓚𝓪𝓵𝓶𝓪𝓵ı 𝓶ı𝔂ı𝓶, 𝔂𝓸𝓴𝓼𝓪 𝓰𝓲𝓽𝓶𝓮𝓵𝓲 𝓶𝓲?
Hissedebiliyorum, beni bekliyor büyülü encam
Uçsuz bucaksız karmaşa çölünde
Serin bir gölge beni bekliyor
Ve yola çıkamıyorum, şaşırdım kaldım
Yollar ki buğulu cam
Elimi bir dokunsam siliniyor her şey
Ve yürüyemiyorum, dokunmasam.
Haziran
…
Dolaşıp geziyor dik tepelerde
Koşuyor acele dere boyunca;
Yürüyüp gezişi bir şarkı gibi
Sanki bir çalgı yankılanmada ;
Bu büyük ihtişam karşısında
Coşup kaynıyan gençlik önünde
Biri var kenarda bekliyor sessiz
Çünkü baht yalnız onun elinde.
Ne kadar yaraşmış yüzüne sevgi
Görmedim daha güzelini
Sanki tomur tomur çiçeklenmede
Kalbi, o güzel çiçek bahçesi.
Bu böyle olmak gerekti derim
Beni neşeyle dolduran da bu;
İnanıyor kalbim, severse beni
Bundan daha yüce baht olur mu ?
Belki dünyada bundan da güzel
Sevdiğim bana tam bağlanırsa ;
Bütün kederini, her sevincini
Gelip açıkça anlatırsa.
Sayfa 104
"Ben duygularımdan gayet eminim. Bence yanılan... Yani beni sevdiğini kabul etmesi gereken sensin... Ama merak etme hayatım, her ne yaparsan yap, bunu kabul ettiğin an seni kollarımı açıp bekliyor olacağım."
Kalbimin Sesi
İnsanın bir hikâyesi olunca,
yaşamın tüm süreçleri,
gelip ona değiyor.
Önemli olan,
nasıl beslediğin
o hikâyeyi.
Kaynak gibi
ve iyiyse kaynak
tüm yaşamını besliyor.
Ayrılan akıntıları
kavuşturma
sözlerim.
Söz biter.
Kalp atar
kalbin ritimleri okunmalı.
Yazan'dan çok.
Ölümsüz.
Sayfa 88 - AramKitabı okudu
Ben seni düşünüyorum seni
Hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi
Kalbim diyordum kalbim
Daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi
Aşkı anılar besliyor düşler kadar
Bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır
Sevgi eskidikçe sevgi.
Sayfa 312 - YKYKitabı okudu
