Ne zaman bu imtihanlı dünyadan içim sıkılarak ya da ruhumda anlamını veremediğim bir üzüntü ile yürüsem Rabbim şükür etmem için binlerce neden çıkarıyor karşıma.
Bazen değnekleri ile yürüyen ya da tekerlekli sandalye ile mücadele eden bir kardeşimi.
İnanın hayatları zor ama yine de hayat dolular.
Utanıyorum böyle anlarda.
“Rabbim affet,şükür etmem gerekenleri unuttuğum için”
Ertesi gün yine unutuyorum,unutuyoruz.
Çünkü kaybedecek çok şeyimiz var iken aslında yok gibi davranıyoruz.
Bugün yolda giderken bir kaza geçirip ya da ne bileyim bir hastalığa yakalanıp aynı duruma geleceğimin garantisi yok iken ne çok aldanıyorum bu yalan dünyaya.
Her şeye sahip olan hiçbir şeye sahip olamamıştır diye okumuştu bir kitapta.
Ne kadar da haklıymış.
Belki bugün şikayet ettiğimiz hayat başkasının duâsıdır.
Rabbim şikayeti az Şükrü çok eden kullardan eylesin bizleri 🤲🏻🌸
İŞTE ORASI BİR YERDE
Bir ses vardı,
Ufak bir gürültü bayağı bir neşe.
Saatlerce bakıp geçerdi,
Kolunda saati,
Bir nefes vardı işte orada.
Bazen sinirleniyorum,
Hiç bir şey ellemeden.
ne yapacağını bilememek...
mesela, rengarenk pabuçlarını bir kenara koydu diyelim yine de karşısına geçip birtakım şeyler söylemeye devam ederler, noktalama işaretlerini de üzerine üzerine fırlatmayı eksik etmeden. belki dalgın birkaç adım gelip söndürüverir başının ucundaki sessiz lambayı. onu da bilemez. saat ne kadar geçmiş, gündüz ne kadar olmuş ve gece saçını başını
Kaybetmek, hiç başlamamaktan daha mı kötü?
Belki de direnişin ta kendisi, kendine ait bir özgürlük..🥀🥀
"Bilemezsin ki; belki de Allah bundan sonra daha güzel bir kapı açar…"
(Talak Sûresi 1. Âyet)
Sonra bir yaz, bir kış gelir. Zaman kayar, umutlar ve bekleyişler sonbahar olur. Işıklar gölgelerce uzar, eşyalar konuşma yaşına basar, anılar bardak izi, belki kırmızı. Kitaplar arasında eski takvim yaprakları, gösterdiği sayılar göç edip gidenlerin yası. Tutunduğun sıcak bir el, kahve kokusuyla tütün karışımı bir koku bir an saçılan düşleri hayata bağlar. Dünya işleri, gecikmeler, koşturmacalar, heyecanlı bekleyişler, bir kaç gülümseme, saçındaki son hüznü dağıtan akşamın turuncu rengi...Usul usul suyun hafifliğinde bir sandaldır yürek. Her batış geceyi, her doğuş güneş sevinci...
Işıl Işık
"Dışarıda değil mutluluk.
Belki kendi içimde bir yerde, belki hayata bakış açımda. Ya da gösterdiğim hoşgörüde.
Belki de küçük kalbimin içinde sakladığım sonsuz sevgide. Kısacası mutluluk içimde bir yerde.."
💬 
Mehmet Teber
Dünyanın bir ucunda bir kelebeğin kanat çırpınışının diğer ucunda tufanlara neden olabileceğini düşünüyorum. Bu da pişman olmama gerekliliğinin bir başka nedenidir. Kainatta her şey, her şeyle bağlantılıdır ve en ufak bir değişim alakasız görünen başka bir şeyi etkileyebilir. Belki "keşke" diye pişman olduğun bir olay, Afrika'da bir kelebeğin hayatını kurtarmıştır. Belki senin sayende Kalahari Çölü'nde bir damla yağmur bir adenluma can vermiş, Spitzberg'te bir Ren geyiğini avcıdan kurtarmıştır. Belll mi olur? Kendinle barış, geçmişinle yüzleş, hayatını kabullen, keşke deme artık. Ne kadar hesaplarsan hesapla bazı şeyler hiç olmaz, bazılarıyla mutlaka olur. Bunun için suçlama kendini. Görüyorsun her şey olacağına vardı, her şey olacağına varıyor, her şey olacağına varacak.
SEVMEK CADDESİ SAKİNLERİ
Anladım, kabullendim kalbim susmaz,
Biraz göçmen havasında,
Biraz ateş pahası sıcakta.
Hiç bir hâlim ve kudretim kalmadan,
Mecalim kalmayana kadar alıştım bu aşka.
Velev ki Allah göstermesin olmasın karşılığı,
Bende uzanır gökyüzüne bakarım.
Yanımda ki teyzelere desem mi her şeyi?
Belki kalbimi okurlar sükutluğumda nefesimde,
Aşkın erbabları tam yanımda.
Havada sıcak mı sıcak,
Kim yine benim kadar aşık oldu anlamam.
Birkaç sokak aşağıda ki sahilde,
Nasıl kavuşmuştur kim bilir aşıklar,
Şimdi bende güzel bir his hissettim.
Bir şarkı tutuyor gönlümü albatros duraklarında,
Gökyüzünün kuşlarıyla doğaya bir merhaba.
Bana en güzel aşkı anlatsınlar,
Çünkü ben sussam kalbim susmaz,
Bana şu hâli bir güzel anlatsınlar.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
Özledim Sana Şiir Yazmayı
Özledim
Gökyüzüne bakmayı,
Sana şiir yazmayı.
Açık bıraktım
Ruhumun penceresini.
Belki bir şiir yağar da gönlüne
Aşk kokar diye sözlerin.
Şair’ül İslam Yunus Kokan
"Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..."
Nazım Hikmet Ran
İkinci kitabı yazmaya tam manasıyla karar verdim. Onlarca kitap, fikir olarak zaten defterlerimde hazır fakat kitabın başına oturmak farklı. Kaç gündür -özellikle dün- içinde bulunduğum yazamama durumu buhran filan demeyeceğim beni mahvetti. Dün biraz olsun kitap hakkında bir şeyleri oturtmak hayata geri dönmemi sağladı. Yazmak yaşamak gibi derken bu denli beni etkileyeceğini düşünmüyordum. İlk kitabımda fazlasıyla heyecanlıydım bu heyecan diğer duyguları bastırmıştı yahut ben yazar psikolojisi içerisinde değildim. Belki bu kez yazarlık uğruna göze aldıklarım üzerimde ister istemez bir baskı oluşturuyor yine de benim yolum bu. Daha fazlasını da göze alacağım...