Bir zamanlar geleceğimdin, şimdi ara sıra aklıma düşen silik bir hatıra…İnsan bir şeyi kaybettiğinde onun değerini değil de belki de hayal kurmaması gerektiğini öğrenmeli ilk önce.
Kitap okuyorum çünkü;
Öldüğüm zaman tek bir hayat değil,
yüzlerce hatta belki de binlerce hayat yaşamış olmak istiyorum.
"Belki de ihtiyacımız olan tek şey, değer verince değişmeyen insanlardır." 
T. S. Eliot
Şükrü Erbaş
Yağmur dindi Ömür hanım. Gökyüzü masmavi gülümsedi
yine. Doğa aynı oyununu oynuyor bizimle. Umudun
ucunu gösteriyor usulca, iyimserliğin ışığını süzüyor mavi
atlasından. Ne aldanış! Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır,
kurşuni-külrengi mi yoksa?
Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür hanım, gözlerimle değil
dudaklarımla. Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşı-
maktan. Delilik mi dedin? Kim bilir...Belki de yerde sü-
rünmenin bir tepkisidir bu, ya da ne bileyim bilinçsiz bir
aykırı olmak duygusu. Gökyüzü de olmak isteyebilirdim
değil mi? Kim ne diyebilir ki?
''Belki de çocukluğumuza hapsolmuştu ruhlarımız..''
Gitmek mi yitmektir, kalmak mı?
“Gitmek mi yitmektir, kalmak mı?”
Artık bilmiyorum…
Yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep!
Ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.
Bilemem, belki bu yüzden
Ben sana yanlış bir yerden edilmiş,
Bir büyük yemin gibiydim…
Beni hep aynı yerimden yarayan o eve
Yine de döneyim, döneyim istedim.
Ah benim sesimle;
Söylesem de, inanmazlar
Benzemiyor çünkü bir dile.
Döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm
Döndüğüm bu sema sensin,
Dönn düğüm.
Sen benim kara ömrüme vuran
Suyumu harelendiren sevincimdin.
Onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
Titreme daha fazla kalbim!
Bağışla kendini artık onu da…
Bırak gitsin, bırak gitsin.
O senin en güzel gününden kaderin.
Sen onu nasılsa bin kere daha…
Seveceksin.
Birhan Keskin
Tolstoy
“Belki de her şeyi kabullenip hayatı akışına bırakmak lazım. Zorlamak bazen çözüm değildir. Ve zorla olan hiçbir şey güzel değildir.”
Değersiz zamanlarda yaşayan zavallı insanlardık belki de biz, öyle hissettim o an, bir düşüşün içinde bir yerlerde çırpınıyorduk işte.
Kerem Eksen