Daha Mutlu Bir Yaşama: HAYIR!
❗Şimdi elinizdeki telefonu, laptopu, tableti ya da karşınızdaki bilgisayarı, televizyonu artık her nereden izliyorsanız, bırakın desem size. Sonra çıkın, sadece üzerinize bir palto alın. Ben de alayım, ayağımıza da bir çift ayakkabı. Sonra çıkalım bu dört duvar arasından. Sahip olduğumuz her şeyi arkamızda bırakalım. Yapabilir miyiz? Yapamayız
Sabah namazlarından sonra çoğu zaman balkona çıkar, âlemi dinler ve kısa bir süre de olsa gökleri temaşa ederim. Kuşlar erken vakitte zikirlerine başlarlar. Onların seslerini dinlemek rahatlatıcı. Hayatlarına sımsıkı bağlılar ve vazifelerini kusursuz yapıyorlar.
Gökyüzüne bakıyorum. Hava yavaş yavaş açılıyor. Gün doğumu ufku kızıl renklere
Tuğrul İnançer'in Ardından
"Derin yalnızlıkları ritmik olarak kesen birleşmeler gerçek birleşmelerdir." diyor Rilke. Birkaç ay önce tren raylarının hikayesine dair yazdığımı hatırlıyorum. Kavuşma ihtimali yoktur rayların. Her nereye uzansalar paralel gitmek zorundadırlar. Bu zorunluluğun farkında olarak... Birileri menzile ulaşsın diye kendi vuslatlarını göz ardı
Acının Ölçüsü Yoktur - Garib Çoban
Acının Ölçüsü Yoktur - Garib Çoban
Gaflet gömleğini giymiş insan kendi içine kapanık bir ifadeyle konuşur aynaya baktığında.
Kendini anlatamaz, ama biz buna karşın bir Fatiha’yla onu anlayabiliriz.
Kim kime yabancılığına karşın, onunla benzeşiriz.
Ne de sevgisiz insan için çöküş de yaşamın bir evresidir.
Artık insandan gelecek yıkımları
gözlerimi kapatır isem hemen yatabilirim aslında. gözlerimi neden kapatmıyorum. hangi sebeb beni bu sâde fiilden alıkoyuyor acep. gerçi sebeplere odaklanmamayı da öğrenmiştim. öğrendiklerim her zaman işe yaramıyor demek ki. öğrendiklerim her zaman işe yaramıyorsa da çoğu zaman istifâdeli olabiliyor. bu iyi bir şey. içerimdeki bazı isteklerin
"demek ki insanlar birbirlerine ancak muayyen bir hadde kadar yaklaşabiliyorlar ve ondan sonra , daha fazla sokulmak için atılan her adım daha çok uzaklaştırıyor. seninle aramızdaki yakınlaşmanın bir hududu , bir sonu olmamasını ne kadar isterdim. beni asıl, bu ümidin boşa çıkması üzüyor... bundan sonra kendimizi aldatmaya lüzum yok..artık eskisi gibi apaçık konuşamayız... bunları ne diye, neyin uğruna feda ettik? hiç!.. mevcut olmayan bir şeye malik olalım derken mevcut olanları kaybettik... her şey bitti mi? zannetmem. ikimizin de çocuk olmadığımızı biliyorum. yalnız bir müddet dinlenmek ve birbirimizden uzak kalmak lazım. ta birbirimizi tekrar görmek ihtiyacını şiddetle duyuncaya kadar...haydi artık. bu an gelince ben seni ararım; belki tekrar dost olur ve bu sefer daha akıllı davranırız. birbirimizden , verebileceğimizden fazla şeyler beklemeyiz ve istemeyiz... haydi artık git...