Şey diyordu bugün çözdüğüm bir paragraf sorusunda. Bazen eski bir anıyı tekrardan hissederiz, çocukluğumuzdan ya da belki de daha eskiden. Sanki o anıyı hissetmiş gibiyim, gereksiz veya önemli artık neyse ne bir hüzün var üzerimde. Yürümeliyim sanırım, uzun upuzun bir yolda yürümeliyim. Annem merak etmese bari, yolumun uzunluğuna laf etmese. Konuşmasa keşke kimse benle, nefret edilsem, tek kalsam. Daha çekilebilir olur bu sefer o yol, daha katlanılabilir. Ama yok yol kısa, annem merak eder hem ve sanırım konuşur insanlar yine boş boş... Cümleler yada adı her neyse bitmiyor yol gibi ama dedim ya annem çaya çağırıyor halbuki çayı severim ama bugün keşke ağlasam. Keşke ağlasam sabahlara kadar, gizlemeden.. Aman neyse ne beni çağırıyorlar ağlamanın sırası mı önemli değil zaten, herhalde.