Bugün kütüphaneden KARDEŞİM adlı kitabı aldım ve içinden daha önce okuyan kişinin yazdığı bir not buldum "Merhaba bu yazıyı okuyan arkadaşım ilk önce kardeşin varmı ? bunu sormak istiyorum.İnşallah kardeşin vardır çünkü yazdıklarımı anlayamazsın...Benim bir tane kardeşim var ve ben onun ablasıyım onu o kadar cok seviyorumki anlatamam.Sadece kardeşimi herkesten cok sevdiğimi herkesin bilmesini istiyorum onun incinmesi canımı yakıyor o üzülünce cok üzülüyorum.O korkunca cesaretleniyorum cünkü benim korktuğumu anlarsa daha cok korkar.onu savunuyorum .onun düşüncelerini herkesin anlaması için çabalıyorum.Anlayacağın kardeşim için yaptığım ve yapacağım cok sey var.Bazen aşk ne diyorum karşı cinsime bu kadar bağlanıp ayrılınca üzülüyoruz ya ben üzülmüyorum..Benim bir tane aşkım var ve o hayata gözlerini açtığında ablasıyım ben..Abla olmayı seviyorum,kardeşimi seviyorum ve sende kardeşini sev...." benim için cok güzel bir yazıydı cok.........
-Sarmaşık-
Burnumun Direklerinde Asılı Kokun..
Beynimde Aynı Direklerde Asılı Bir Cesedin Şoku..
Sen Varsan Ben Yokum, Ben Varkende Sen Yoktun
Aynı Cehennemde Kaynıyoruz Fokur Fokur..
Tam Değilim En Tam Halim Anca Yarım..
Gözlerim Işıkta Yeşil Karanlıkda Kan Çanağı..
Birazcık Yanında Olan Herkimse Canından Çok Sever Seni..
Yastığımla Hala
'Memed le bandit' Eşkiya Memed
“Cannes film festivalindeyiz,
bir kahvenin terasında oturuyoruz.
Önümüz ana cadde, ötesi kumsal ve deniz.
Caddeden iki yana yıkıla yıkıla,
sarı sakallı, yırtık ceketli, gözleri baygın baygın bakan bir Fransız berduşu geliyor,
bize yaklaşıyor ve para istiyor.
Sabah sabah öyle bir alkol kokusu geliyor
ki adamdan anlatamam.
Masada kalabalığız, gazeteci arkadaşlarımız var. Yaşar abi adama cömert bir
bahşiş veriyor, adam 'Mersi' diyor.
Bu sırada bir arkadaş sarhoşa Fransızca
'Bu mösyöyü tanıyor musun?' diye soruyor, sonra ekliyor 'Yaşar Kemal.'
Ben içimden 'amma da soru ha' diyorum, sokakta yatıp kalkan adam nerden
tanısın Yaşar Kemal’i?
Sarhoş ileri geri sallanarak gözlerini kısıyor, Yaşar abiye bakıyor bakıyor, sonra ağzından şu kelimeler dökülüyor:
'Memed le bandit'
Yani 'Eşkıya Memed'
Kelimeler
Kalemin insanin derdini anlatamadigi zamanlar olur ya hani, bugunlerde oyleyim iste ne yapsam derdimi anlatamayacakmisim gibi hissediyorum. Varligimi sorgulamaktan mi yoruldum yoksa hic olmadim mi ben,bilmeyecek kadar karmaşık içim...Sözler dilimden dokulmeyi unutmus gibi sanki, yüreğimde öyle başı boş savrulmak, beni binbir düşünceye gark etmek mutlu ediyor onları, hiç dışarı çıkma sevdaları yok gibi...Oysa eskiden her his her düşünce oyle bir sevdayla çıkmak isterdiki yuregimden, yarattiklari heyecandan dilim dolanirdi anlatirken. Sesimde vücut bulurken düşüncelerim oyle mutluydularki heleki kelime olup yaziya dokulduklerinde o takindiklari mağrur ifade o harflere yansiyan mutluluklarini tarif edecek bir kelime yok haznemde...Sonra ne mi oldu? Diyorum ya kelimeler dilimin ucunda dışarı çıkma sevdasindan vazgecti o yüzden anlatamam...Bugünün Slavin'inden
Herkes ölürken son anda
Bir çocuk hatırlayacak
içimdeki istekleri kimselere anlatamam
kendi rüzgârına kapılan elbette ki gençtir
gitmek baba kalmak annedir belki de
içimi aramaya çıktığımdan beri
şiirimin bir kopyası daima sokaklarda
ev ve
"Doğru. nefretin ve, aşkın ve ölümün üzerimize, Kutsal Cuma’nın alev dilleri gibi indiğine inanıyordum. İnsanın nefretle ya da ölümle ışıyabileceğini sanıyordum. Nasıl yanılmışım. Evet, "nefretin" gerçekten var olduğuna, gelip insanlara eklendiğine, onları kendilerinin üzerine yücelttiğine gerçekten inanıyordum. Oysa, nefret edene benden başka, seven benden başka bir şey yok ortada. üstelik şu ben, hep aynı şey; uzayan, bir türlü sona ermeyen bir hamur parçası....Kendine öyle benziyor ki, insanların nasıl olup adlar yarattıklarına, ayrımlar gözettiklerine şaşmamak elden gelmiyor."
Benim gibi düşünüyor. Ondan sanki hiç ayrılmamışım.
"Dinle beni," diyorum." Deminden beri bir şey düşünüyorum ..... Şu anlattıklarının hepsini, ben sana başka sözcüklerle anlatmak için gelmiştim. Doğru bu. Varış noktasında buluştuk. Bundan ne kadar hoşlandığımı anlatamam."
Tatlı ve inatçı bir halle, "Ya, demek öyle?" diyor. "Değişmemiş olman daha hoşuma gidecekti. Bu daha uygun olurdu. senin gibi değilim ben. Bir başkasının benimle aynı şeyleri düşündüğünü görmek hoşuma gitmez. Aldanıyorsun sanırım."
