insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
"Ben, birisiyim ama kim? Kim?"
Artık kendimi bile "birisi" olarak görmeyen gözlerim varsa? Gözler, beni izleyen elâlemin gözleri ve beni, bu yeni halimle nasıl göreceğini bilmediğim gözler ki ben kendim de nasıl olduğumu bilmiyorum.
"Ben birisiyim ama kim? Kim?"
Ben bile kendim için nasıl olduğumu henüz bilemezken başkalarının gözlerini üzerime hissetmeye devam ediyor ama içimde henüz yeni doğan şu irademle beni nasıl gördüklerini yine de bilemiyordum.