Bütün hayat, tembel ve rahat bir uyku idi. Gururumu da nelerde kullandım? Ünlü bir terziye elbise ısmarlamakta; tanımış aileler içine kabul edilmekte; Prens P.'nin elini sıkmakta... Gurur hayatın tuzudur derler; gururum nereye gitti? Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım, ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. Daha iyisini de bulamadım, göremedim, kimse göstermedi. Sen bir gelip, bir kayboluyordun, kuyruklu yıldız gibi; bense her şeyi unutuyordu, ağır ağır, sönüyordum.
"Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü. “Kendini karşındakinin yerine koy” ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım.
"Ben mutluluğu her yerde aradım; fakat elimdeki küçücük bir kitabı okuduğum küçücük bir yer dışında, hiç bir yerde bulamadım."
Thomas Kempis
'Ben o odada bir türlü sesimi bulamadım!'
İstesen de, istemesen de hayat devam ediyor... ister tadını çıkar, ister kenara çekil izle... karar senin.....Bir ihtimal daha vardır belki ama ben bulamadım....
Bu sebepledir ki; bir süre kenara çekilip izlemek , bulunması gereken ihtimali aramaktan çok daha huzur verici olacaktır....
Ben bıraktım o işleri.
Herkes ait olduğu yerde kalmalı artık.
Aşk şarkılarda,
ayrılık şiirlerde,
sen ise geçmişte...
Ben mi...
Ben daha bulamadım ait olduğum yeri.
Nihayetinde bu sahipsizlik hissi,
yüreği aklından büyük her insanın ortak kaderi...
Uğur Gökbulut