Tek sahip olduğum şeyi de kendi elimle yok ettim.
Her şey yaşandı çok şey var ama hatırlandığı kadar hepsi bunu yaşadım dersin ama ispatlayamazsın ya onun gibi işte
Var biliyroum ama hepsi yok oldu.
Ve bir daha asla ulaşamayacağım bi yokluk..
Hepsini ben yaptım..
Canım, Nahitçiğim, inşallah her şey düzelir. Daha iyi, yani eskisinden de daha iyi bir hayatın olur. Ben her zaman senin yanındayım. icap ederse mücadele ederiz.
Sayfa 152
Şiir yazsam okur mu?özledim desem dönermi kırgınlığından .
Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben
Evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım
Yoksulluğun açısından hafif bilmedim acını
Nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep
Sevincini bir barış bir bayram sabahı gibi taşıdım hep içim de 😭
Kentler, her yönüyle mü'min hale gelmelidir elimde. Çünkü : şehirlerin de inanmışı, inkârcisı, nihilisti, ate olanı vardır. Toplam anlamıyla kent, ya imânı, ya isyanı haykırır.
Ben, imân haykıran, sessizliğinde imân Çınlayan şehirlerin mimarı olmalıyım. Müslüman olmak, bana bu görevi yüklüyor.
Sayfa 41 - Diriliş yayınları, 47. Baskı
Şıpsevdi
Adam eve klima taktırmak için geçmişte benim numaramı vermiş.
Yetkili beni aradı, arayıp haber verdim, sesimden de tanımadı.
Telefonu ben uyurken bile açık tutan adam sesimi tanımadı.
Nasıl da unutuyorsunuz herşeyi...
Nasıl da şıpsevdisiniz!
MsTrkr
"Eğer sen 'yanlış türde bir kadınsan' o zaman ben de yanlış türde bir adamım."
Bakınız; ben
İnsan geçip gitmiş günlerdeki olumsuzlukları akılda, hatırda, hafızada sıcak tutarak, var olan sabrı geçmişe de yöneltir ve bugüne lazım olan sabır gücünden olur; bu yüzden şimdi yaşadığı musibet ona olduğundan daha büyük, mevcut dayanma gücüyse gerçekte olduğundan daha az görünür...
İnsan gelecekte belki de hiç başına gelmeyecek musibetlere, yalnızca olasılık dâhilinde oldukları için, mutlaka gerçekleşmek zorundalarmış gibi, şimdiden güç yetirmeye çalışarak sabrını tüketir. Muhtemel bir zararı muhakkakmış gibi görerek kendine eziyet eder.
Sayfa 48
Bu sevgi insanın içinde doğuştan mıdır? Yoksa sonradan mı uyanır? Bunu bilmiyorum. Daha doğrusu, ben şöyle inanıyorum: Kitap sevgisi de bütün öbür sevgiler gibi doğuştan vardır; ama uyuyordur. Onun zamanı gelince uyandırılması gerekir.
Sayfa 42 - LiteratürKitabı okuyor
Valizleri ve sandık bavullarıyla barlara, Aviz Oteli'nin lobisine doluşan tüm o insanlar hiç gelmeyecek bir gemiyi beklemiyorlar mıydı? Yirmi yıl sonra ben de bu insanlardan biri olduğumu hissettim.
* * *
Gönül elindendir feryâd-ü zârım
Bu nankör aşkımdan ben de bîzârım
Rûhum azat olur belki mezarım
Ayaklar altında dümdüz olunca
* * *
Sayfa 50 - Kapı Yayınları
Kim bilir, belki de ben
Bu türlü düşmenin ilk karşılığı
Kendi yaşamamda
Sayfa 28Kitabı okuyor
Selanik göçmeni bir ailenin çocuğu olarak 1905 yılında doğdu. Selanik’ten aklında kalan en büyük olay büyük teyzesi Emine’nin, çok sevdiği bir arkadaşının oğluna süt annelik yapmış olmasıydı. Cavit Cav ‘Ben teyzemin süt verdiği Mustafa Kemal‘i hayatımda hiç görmedim, hep aileden biri olarak hissettim ama hiç karşılaşamadım’ der.
Cavit Cav Aksaray
ben de gururunu kolayca affedebilirdim, benim gururumu yaralamasaydı.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Arkamdan konuşulanlar
Kitaptan başka hiçbir şey bilmeyen tuhaf bir adam ne de olsa.
Sayfa 115 - ÖtükenKitabı okuyor
“Yıldızların sahibi sensin demek?”
“Evet”
“Ama ben bir kral görmüştüm, o…”
“Krallar sahip olmazlar, yönetirler. Ayrı ayrı şeyler bunlar.”
Sayfa 56Kitabı okuyor
