Her şeye küsecek potansiyelim de ölümü hesaba katmamıştım
"Öldürmeyen hastalıkları sevmiyorum.
Bak, kaç gündür hastayım mesela ama ölmüyorum.
Göz açacak hâlde bile değilken sana "Hastaneye götürelim mi?" diyen ailen var. Sonra "Kalk, hazırlan."?
Kalkıp WC'ye gitmek hazırlanmaktan niye sayılmıyor ki? Ellerimi yıkarken kaç gündür dönüp durmaktan keçeleşmeye yüz tutan
Bizim Büyük Çaresizliğimiz
Barış Bıçakçı'nın Bizim Büyük Çaresizliğimiz'ini ikinci kez bitirdim. İlkindeki hayranlığım, aradan dokuz sene geçmesine rağmen perçinlenmiş oldu. Post-modern bir kitap, post-modern bir yazar- kendisini böyle tanımlamıyordur büyük olasılıkla-;bir Ankara kitabı, bir dostluk kitabı, bir aşk(ınlık) kitabı; metinlerası ve üstkurmacalı bir
Bir zamanlar çok fazla mal mülk zenginlik şans şöhret yani herkes gibi benim de böyle şeylere merakım vardı ama bir süre sonra anladım ki dünyanın en zengin insanı da olsan sahip olamayacağın tek şey sevgidir paranla alamazsın Ağlamayacaksın yani bunu kabullendim önceleri zenginliğin peşinde koştum az çok kazandım sonraları sevginin peşinde koştum ama hiç kazanamadım en büyük servet sevgidir en büyük servet sevgidir biri gerçekten sevdiği zaman aç da olsan çıplak da olsan mutlusun ama sevilmediğin zaman tıkabasa da Doysan üst üste de giysen mutsuzsun ve çok zoruma gidiyor insanların birbirinin kıymetini bilme işi bir zamanlar ben kimseyi yarı yolda bırakmam diye güven veren bir cümle vardı ama birde şimdiye baksanıza terk etmek yarı yolda bırakmak bir güç bir marifet oldu insanlar birbirine bununla güç gösterisi yapar oldu herkes birbirinin canını hiç acımadan düşünmeden acıtıyor ama unutuyorlar ölüm var ölüm dün kalbini kırdıgn birini yarın özür dilemek için bulamazsın ben anlamıyorum insanlar vicdan azabıyla yaşamayı nasıl göze alıyorlar 
-anlamıyorum onu sevmek niye kendi mahvoluşumu talep etmek gibi bir şeye dönüşecek ki? ben burda oturup onu seveceğim. kimseye bir zararı olmaması lazım bunun.
-senin onu sevmen değil onun seni sevmemesi mahvoluşunun altını imzalıyor evladım, bunun nesini anlamıyorsun. seni onu sevmen ona hiçbir şey yapmaz ama onun seni sevmemesi şu oturduğun koltuğa gömülmen için yeterli. özleyeceksin, özlemini dindirecek bir tebessüm dahi bulamayıp mahvolacaksın.
sigarasını yaktı sami. üç fırt üst üste çekti.
-tamam işte bunu anlamıyorum ekrem amca. ben şarap içmek istiyorum ama günah işlemek istemiyorum. şurada koltuğumda tek başıma iki kadeh şarap içip kimseye ilişmeden yatıp uyuyacağım. bunun günahı ne, ben bunu anlamıyorum.
-güzel oğlum, ateşin içinden geçerken yanmak istemiyorsun. ya ateşten uzak duracaksın yahut da yanmayı göze alıp, yandım allah diye ağlamayacaksın. otur sev, iç. sonunda yanacaksın, bunu da bil.
-anlamıyorsun ekrem amca, hiç ama hiç anlamıyorsun. ateş yakmak zorunda olmasın. niye yakmak zorunda?
-çünkü ateş. madem öyle, gidip suyla oynarsın, şikayete de gerek kalmaz. sen ateşle oynamak istiyorsun fakat bu isteğin sorumluluğunu alamıyorsun.
-so rum lu lu ğu nu a la mı yo rum. tamam ekrem amca bu gecelik yeter, vakit geç oldu, ben artık uyuyayım.
-iyi geceler evladım.
sami kendi kendine, uyumadan önce, bir kaç tekrarla: tamam ben ateşle oynamak istiyorum, isteğimin sorumluluğunu alıyorum evet ateşle oynamak istiyorum. tamam ama ateş niye yakıyor, yakmasın, yakmak zorunda olmasın, bu ateşin sorunu işte. ben niye bunu anlatamıyorum.