Çocukken mevlitlere gittiğim de büyükler ses çıkarana kızar, kadınlar başlarını örter, kimi ellerini dizlerine koyar kimi ellerini dua edercesine açardı. Ben de kutsal bir şeyler okunduğunu, konuşursam, başka şeylerle ilgilenirsem günaha gireceğimi filan zannederdim. Biraz büyüyünce öğrenmiştim, hocalar getirip okuttukları şey Süleyman Çelebi’nin 15. yüzyılda yazdığı Vesiletün Necat adlı şiir kitabıymış. Acaba o amcalar teyzeler bunu bilmiyor muydu? Merak ediyorum..