“Yaşamaktan çok ölümü seven, şiirleri kadar intihar girişimleri ile de tanınan, oğlunun ölümü ile şiirdeki gidişatını da hayatı gibi ölüme yönlendiren adam, Ümit Yaşar Oğuzcan.”
Ümit Yaşar Oğuzcan’ın şiirlerini hep sevmiştim ama ilk kez bir kitap şeklinde okudum. O kadar hüzünlü ki yazdıkları merak edip hayatını araştırdım ve yukarıdaki satırlara denk geldim. Hayatı boyunca birçok kez intihara kalkışmış fakat başaramamış. Bu durum oğlunun psikolojisini bozmuş olmalı ki 18 yaşındaki oğlu Vedat, hayatını sonlandırmış.
Kitabına gelecek olursak isminden belli aslında konusu, “aşk.” İlk bölümü şiir şeklinde başlayan kitap daha sonra düz yazı olarak devam ediyor. Düz yazının içeriğiyse mektuplar. Sürekli mektup yazıp duygularını kâğıtlara dökmüş. Takdir edersiniz ki hepsi birbirinden hüzünlü. İsminin tam zıddı bir hayat sürmüş şair. Ümitsiz...
En güzel dizeler, bu şairin kaleminden çıktı ve ben onlardan biriyle bitirmek istiyorum incelememi.
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara
Ben bir eylül, sen haziran.