Kitabın sunuş kısmını buraya copy-paste yapmayı isterdim ve sonsöz kısmını da ama hepsi buraya sığmayacak :))
"Dünya'da kötülüğün varlık sebebi, insanların hikayelerini anlatamamalarıdır" Carl Jung'ın sözü ile başlıyor kitap. Şu sözlerle devam ediyor.
"İnsanların uçakta birbiriyle konuştuğu o uzak geçmişte, bazen ne iş
İşin aslı, ne kadar uzun süredir bu işi yapıyor olsam da ben de bir insanım, benim de her insan gibi hoşlandığım ve hoşlanmadığım şeyler var. Dünyadaki hiçbir eğitim ve deneyim bunu silip götüremez ve götürmesini isteyeceğini sanmıyorum.
Macbeth’e ve akıllara kazınan o sözlerine gitmişti : “Yaptığım şeyi düşünmekten bile korkuyorum.” ‘Evet’dedi. Eğer düşünürsem gerçeği göreceğim. Ben kötü biriyim.Kötülük eden hastalığım değildi , bendim.”
İşin aslı, ne kadar uzun süredir bu işi yapıyor olsam da ben de bir insanım, benim de her insan gibi hoşlandığım ve hoşlanmadığım şeyler var.
Dünyadaki hiçbir eğitim ve deneyim bunu silip götüremez ve götürmesini isteyeceğimi de sanmıyorum.
“Onları sevmiyor değildim, bir de şunu bilmelerini isterim… ben yalnızca onlara hiç sahip olamadığım bir şeyi vermek istemiştim. Ama biliyor musunuz, grupta öğrendiğim bir şey daha var: İnsan hiç sahip olmadığı bir şeyi birine nasıl verebilir?”