Ben ise gecelere sığındım, gecelerde akıttım incilerimi. Ah, cennet gülü...
O sonbahar o kadar çok üzüldüm ki annemin yarım kalan hayatına, heveslerine, aşklarına, hayallerine... Sabah gün doğmadan sel oluyordu o gencecik yalnızlığına, tek başınalığına üzüntüm. Nasıl hevesliydi hayata. Aşk ne de yaraşırdı ona. Bu yıl aniden uyanıp sabahın kör karanlıklarında tıkana tıkana ağladım annemin yarım kalan hayatına... Hem kendime hem ona. Hem ona hem de bir başına yaşam mücadelesi veren her kadına.
