az önce marketin önünde küçük bir kız çocuğu elini tutan annesinin elinden kurtulmaya çalışıyordu. annesi de buna karşılık çocuğunun elini daha sıkı tutuyordu. çocuk baktı annesinin elinden kurtulamıyor, annesine: ''elimi bıraksana.'' dedi.
annesi de çocuğuna: ''hayır. zorlama.'' dedi.
çocuğu da annesine cevap olarak: ''neden bırakmıyorsun? korkmam ki ben.'' dedi.
annesi çocuğuna; ''korkmazsın ama kaybolursun.'' deyince de çocuk annesine; ''o ne demek ki? ben bilmiyorum.'' dedi. :D :D
Günahkâr Gül
öncelikle şunu söylemeliyim ki; ben aşk adamı değilim. kalemimden dökülen hiçbir söz bu kadar kıymetli olmamıştı. şimdi yazacaklarım ise yemin ederim ki yüreğimden bir çırpıda kopanlar olacaktır.
insan, gerçekten yoğun hislerin içinde boğulduğunda bir yere sığınmak, bir şeye ait olmak ister. şimdilerde bu hissi daha yoğun yaşıyorum. nedeni
Aşkın zehir olsa yine içerim
Yolun ecel olsa korkmam geçerim
Yeter ki sevdim de ben bu aşk ile
Dünyanın kahrına gülüp geçerim
Ben zaten her acının tiryakisi olmuşum
Ömür boyu bitmeyen derdimle yorulmuşum
Gülemem, sevgilim, ben sensiz aaah
Yaşayamam, yaşayamam
hayatta hiçkimse hak ettiğini yaşamaz, insanlar inandıklarını yaşarlar, ben seni bir şeyi yaşayacağına değil, zaten halihazırda yaşadığına inandırırım, bu ne senin hak ettiğindir, ne de benim yaptığım bir şey, kimse bir inançtan güçlü değildir, hele ben, hiç değilimdir ama ben nasıl oynanacağını bilirim, sen benim sana bir şey yapacağıma inanırsan
Mustafa Kemal
dağ başını efkâr almış
gümüş dere durmaz ağlar
gözyaşından kana kesmiş gözlerim
ben ağlarım çayır ağlar çimen ağlar
ağlar ağlar cihan ağlar
mızıkalar iniler ırlam ırlam dövülür
altmış üç ilimiz altmış üç yetim
yıllar gelir geçer kuşlar gelir geçer
her geçen seni bizden parça parça götürür
dağ başını efkâr almış
gümüş dere durmaz ağlar
gözyaşından kana kesmiş gözlerim
ben ağlarım çayır ağlar çimen ağlar
ağlar ağlar cihan ağlar
mızıkalar iniler ırlam ırlam dövülür
altmış üç ilimiz altmış üç yetim
yıllar gelir geçer kuşlar gelir geçer
Ben çılgın bir insanım,
insanları tanımak için, onları sınamaktan korkmam.
Kaybedilmesi gerekenlerin en önce kaybedilmesi gerektiğine inanırım, ta ki ayağıma bağ, ruhuma zincir vuramasınlar..
(Güven Taşdemir)
Uzaklarda bir yerde
Bir adam
Sigara yakar, yaktığın ateşten.
Korkak değilim! savaşmaktan korkmam.
Aciz değilim, Kaybetmekten korkmam.
Hatta iki kişilik bir savaşı tek başıma verecek kadar deliyim.
Peki Ben ne zaman kaybederim -mücadele etmekten vazgeçerim- biliyor musun?
Seninle olmak için en çok seninle savaşmam gerektiğini anladığım da,
Evet ile hayır arasına belki girdiğinde...
Ya!
bırak benimle savaşmayı,
Cevapla dar havsalamın taşıyamadığı soruları
Söyle dilinin ucunda ki söyleyemediğin her ne ise
yahut!
Çekil yolumdan baş başa bırak beni yalnızlığımla,
Metanetimle acımı yaşamama müsaade et...
"Seninle savaşamam çünkü bu savaşın kazananı yok"