"Ben istiyorum, verecek arkadaş! istediğimi verecek!" Herkes borçlu sanki, bütün dünya. İçimde küçük bir kız haykırıyor: "Borçlusunuz!" diye, duyuyorum "Vermediniz bana!" Ah be kızım, her şey zaten var. Uyanıyorum, var. Almamı engelleyen sadece kendimiz. Tek yapmamız gereken izin vermek, tıpkı nefesi artık almaya izin verdiğimiz gibi.
İşte beni mahveden bir inancı daha buldum, bir madenimi:
"Ben yeterince alamayanım."