Kimse kendisine şunu sormaz: Ben neden mutsuzum? Soru kendi içinde her şeyi mahvedebilecek virüsü taşır. Eğer bu soruyu sorarsak, bu bizi neyin mutlu ettiğini bulmak istediğimiz anlamına gelir. Eğer bizi mutlu edecek olan şu anda sahip olduğumuzdan farklıysa o zaman ya bir kerede veya tümüyle değiştirmeli ya da kendimizi çok daha mutsuz hissederek olduğumuz gibi kalmaya devam etmeliyiz
"O zaman ben geri zekalıyım hem ıstırap çekiyorum hem mutsuzum hem de İnsanoğlunun alçaklığına karşı şaşkınım".
Sayfa 42Kitabı okudu
Já, Olga Hepnarová
Kimseyle konuşamam. Ben her yerde yalnızım. İnsanlar sırf konuşmak için bir araya geliyor ve bana göre komik bile olmayan şeylere gülüyorlar. Konuşmaları bir şeyler söylemek ve söyledikleri şeyin doğru olduğuna inanmaktan ibaret. Bense oturuyorum ve gün oluyor ki, tek kelime etmeden bitiyor. Buna alıştım artık. İnsanları hor görüyor olabilirim. Alınıyor olabilirler ama gerçekten umursamıyorum. Gelecekte bu konuda ne hissedeceğimi merak ediyorum. Quiet american diyor ki: Birbirimizi anlamaya çalışmasak daha iyi olmaz mıydı? Ve hiç kimsenin bir diğerini asla anlayamayacağını kabul etsek, bir karı kocanın, bir aşık ve sevdiğinin, hatta bir anne-baba ve çocuğunun bile? Eğer özgürlük diye bir şey varsa, kimseyle bir bağı olmayan insanın içindedir. Hiç kimseyle. Ben yalnızken mutluyum. İnsanlar beni dışladılar, şimdiyse geri dönmemi bekliyorlar? Hayır, bunu asla yapmayacağım. Kendimi onlarla aynı safta göremiyorum. Sadece nefretim onlarla saf tutabilir. Nefretim ki, kimseyi incitemez, kendimden başka. Yalnızlığımla ilgili endişelenmektense onunla mutlu olmaya çalışıyorum, tüm bu mutsuzluğa ve öfkeye rağmen. Size düşüncelerimden bahsediyorum ama aslında onlardan emin de sayılmam. Çok mu mutsuzum yoksa çok mu mutluyum bilmiyorum. Ama umarım anlıyorsunuzdur.
"Rutin, mutsuzluğun bir başka ismi. Mutsuzum, öyleyse varım, diyorsun. Başka insanlar da varlıklarını dertleriyle tarif eder, hiç durmadan, saplantılı bir şekilde çocukları, eşleri, okulları, işleri, dostlarıyla olan sorunlarını anlatırlar. Bir an olsun durup, ben varım, diye düşünmezler. Olmuş ya da olacak olanların ürünüyüm, ama sonuçta varım. Bir kabahat işlediysem düzeltirim, en azından özür dilerik.Doğru bir şey yaptıysam,bu da mutluluğuma mutluluk katarak bugünle bağımı kuvvetlendirir."
Sayfa 22 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
- Düşünüyorum ben neden böyleyim? Herkes mutlu, ben neden değilim? Aslında derdim "neden insanlar bu kadar mutlu?" değil, benim derdim "insanlar bu kadar mutlu iken ben neden mutsuzum?" Şükretmemi, teşekkür etmemi gerektiren çok şeyim var (bunlar için ediyorum da zaten) ama sanki aradığım böyle bir şey değil, böyle maddeye bağlı değil. Ruhum mutsuz benim ruhum aç... Ruhumdan bir şeyler çekilip gidiyor ve kalan her neyse bana bomboş duvarı izlettiriyor... Umarım herkes gibi bir şekilde ben de mutlu olurum ya da mutlu olduğumun farkında olurum...
“yüreğimin ne dediğini anlayamadığım için mutsuzum ben.”
