Öğüt vermek yerine örnek olmayı tercih ederim.
Misal ben kitap okuma alışkanlığımı neredeyse bir asırlık ömrüyle hala hergun heyecanla kitap okuyan dedemi örnek almakla başardım öyleki üniversiteyi bile zorla okuyan sınavlardan nefret eden son gece sabahlayan bi insan olarak okumayı bana bu denli sevdiren biyolojik genlerim mi bilmem ama bildiğim birşey varsa o da kim olursa olsun iyi şeyleri örnek almayı sevdiğimdendir. (Iyiki benim dedemsin şükür sebebim)
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Gelelim Nihâl Atsız’a…
Sene 1950… Büyük Doğu idarehanesine gelmiştir. O zamana kadar tanıdığım ve yüzyüze geldiğim biri değil. Yalınız koyu ırkçılığı ve (Hitler) vâri sağ kaşı üzerine uzattığı saçlariyle (karikatür)leştirdiğini bildiğim, Dr. Rıza Nur yetiştirmesi bir adam… Peyami Safa onun için, Nâzım Hikmet’e koyduğu teşhis ile “tam bir ahmak!”
Büyük Doğu
