Ah anne, ah anne! Senin gözünde ben hâlâ çocuğum, niye başımı kucağına koyup ağlayamıyorum? Niye hep benim daha güçlü, daha aklı başında olmam gerekiyor, oysa ben de bir kez ağlayıp avutulmak isterdim, gerçekten de çocuk sayılırım, dolapta hâlâ kısa pantolonlarım asılı, henüz aradan o kadar az zaman geçti ki, niye her şey bitti?