Bir solukta okumama rağmen sanırım uzun süre etkisinde olacağım.
Nojoud öyle güçlü bir kız çocuğu ki tüm yaşadıklarına rağmen kaçma cesaretini bulup hayatını kurtarmaya karar verir. Kendi hayatını ve kendi gibi olan bir çok çocuğun hayatını kurtarmıştır aslında. Onlara bir umut ışığı olmuştur.
O kadar sinirlendim ve üzüldüm ki bunların gerçek olması çok acı. 10 yaşında bir çocuk okula gitmeli, oyunlar oynamalı arkadaşlarıyla. "Annemin 16 çocuğu var" cümlesiyle ağzım açık kalmıştı. Tabiki ardından "Bir boğaza daha bakamam evlenmesi kurtulması demek" sözünü duymak beni hiç şaşırtmadı. Bakamıyorsan bu kadar çocuk niye ?!
Ama sonu mutlu olduğu için ben de mutluyum. Keşke kimse bunları yaşamasa. Türkiye'de de sanki bunların önünü açmak istermişcesine dini nikahtan önce resmi nikah zorunluluğu kalktı. Amaç ne bir türlü anlayamadım!
Nojoud'un hikayesi resimlerle süslenmiş, yürek burkacak bir hikaye.
Yemen'de 10 yaşında evlendirilen, ilk geceden kocasının tecavüzüne uğrayan, tecavüz ve dayaktan kaçıp boşanmak için başvuran bir çocuğun öyküsü.
Çok derin ve sarsıcı bir konu fazla yüzeysel anlatılmış. Beklediğimi bulamadım. "Annemi bir kez daha görebilsem" çok daha fazla etkilemişti beni.
Arwa ve Ryn...Dertlerini dinlerken, kendiminkileri aynada izlermiş gibi oldum.Kendi kendime "Halas!" dedim, "Yeter!"Evlilik, kızları mutsuz etmek için icat edilmiş.