— Ah bir bulsanız, diye sevinçle bağırdı. (İşte gereksiz yere sevindirmiş, umutlandırmıştım onu.) Bu ikimizin de işine yarardı. Bundan sonrası için çok geç mi diyeceksiniz? Siz neyse ya, benim için, doğru. Yetmiş yaşındayım. Gene de bilinmez, çünkü ben ana yönünden Çerkez, baba yönünden de Gürcü’yüm. Çerkezler dayanıklı olurlar, bilinen şey, Gürcüler de çok yaşarlarmış. Demek istiyorum ki, hiç belli olmaz, bakarsınız doksanıma dek yaşarım. Yani yeni bir şeyler öğrenmek için belki de geç kalmamışımdır. Hem yüz elli yaşında ölen bir kadına sormuşlar (tabii ölmeden önce sormuşlar), demişler ki, “bunca yıl yaşadın, anlat bakalım, neler biliyorsun?” Kadın, “yalnız dünü biliyorum,” diye cevap vermiş. Demek ki, yarın ölecek olsam bile, bugün bir şeyler öğrenmem yararsız olmayacak... Ne dersiniz? Öyle bir bulanıklık içindeydim ki... Sizden başkası bana yardım edemez. Çünkü bir sürü kitap okuyor, üstelik okuduklarınızı anlıyorsunuz. Bense, hep söylerim ya, cahilin biriyim.
— Ben de sizin kadar cahilim Dürnev Hanım, hiç merak etmeyin, dedim. (Madem bir kez ağzımı açmıştım, artık konuşmak zorundaydım.) Üstelik son treni de kaçırmış bulunuyorum, bilirsiniz hep öyle denir. Ne zaman kaçırdığımın da farkında değilim. Hem buna hayıflanmayacak kadar yorgunum. Kendimi yüz yaşında hissediyorum. İyi ki atalarım Çerkez ya da Gürcü değil, çok yaşamak benim neyime? Altmış yaşımda böyle yorulursam... Bana böyle geliyor ki, otuzumda, kırkımda bir yerlerde yaşamım durdu, gene de yüz yıl yaşamışım gibi yorgunum. Gelin de çıkın işin içinden.
Maintenant III: Oscar Wilde Yaşıyor
1913 yılı, 23 Mart gecesiydi.
Eğer o kış akşamı hâlet-i ruhiyemi anlatmak isteseydim derdim ki hayatımın en kayda değer anlarıydı. Hayatımın acayipliklerini sunmak istiyorum size, doğasını garipliklerimin; tiksinç doğamı, beni daima doğru bir yola sevk olmaktan alıkoysa da asla hiçbir şeye değişmeyeceğim doğamı: bazen dürüst kıldı beni, bazen
Bi' güldüm bi' güldüm, anlatamam...
Mizah: Gülmece.
Gülmece: 1. isim Eğlendirme, güldürme ve bir kimsenin davranışına incitmeden takılma amacını güden ince alay, mizah, humor.
2. isim, edebiyat Gerçeğin güldürücü yanlarını ortaya koyan edebiyat türü, mizah, ironi.
Türk Dil Kurumu'na göre mizah, insanları güldürmeye yarıyor. Münip Koruyan'a göre
Ben Ölecek Adam Değilim
Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.
Alıştım bir kere gökyüzüne;
Bunca yıllık yoldaşımdır bulutlar.
Sıkılırım,
Kuşlar cıvıldamasa dallarında,
Yemişlerine doymadığım ağaçların,
Şevket Rado’yaKitabı okudu
