Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.
Sayfa 99
ATATÜRK
Atatürk'üm eğilmiş vatan haritasına
Görmedim tunç yüzünde böylesine geceler
Atatürk neylesin memleketin yarasına
Uçup gitmiş elinden eski makbul çareler
Nerde istiklâl harbinin o mutlu günleri
Türlü düşmana karşı kazanılan zaferi
Hiç sanmam öyle ağarsın bir daha tan yeri
Atatürk'üm ben ölecek adam değildim der.
Git hemşehrim git kardeşim toprağına yüz sür
O'dur karşı kıyadan cümlemizi düşünür
Resimlerinde bile melül mahzun düşünür
Atatürküm kabrinde rahat uyumak ister.
Cahit Sıtkı TARANCI
Islık çalmalıyım.
Türkü söylemeliyim
Yol boyunca,
Keyfimden ya hüznümden.
YEŞİL RENKLİ NAMUS GAZI OPERASI
«Hasan Âli Yücel, bu hikâyeyi oyun olarak yazmamı önermişti. Hikâyemi Yücel'in anısına adıyorum.»
Uvertür
Dünyanın tarihi iki milyar dörtyüz milyon yıllık deniliyor. Benim bitmemiş tarihim, şimdilik elli yıllık. Kelebeğin tarihi bir günlük.
*
Arkeologlar yeraltında yeni bir kent buldular. Bu kentte birçok
Nerde istiklâl harbinin o mutlu günleri
Türlü düşmana karşı kazanılan zaferi
Hiç sanma öyle ağarsın bir daha tan yeri
Atatürküm ben ölecek adam değildim der
Cahit Sıtkı Tarancı
— Ah bir bulsanız, diye sevinçle bağırdı. (İşte gereksiz yere sevindirmiş, umutlandırmıştım onu.) Bu ikimizin de işine yarardı. Bundan sonrası için çok geç mi diyeceksiniz? Siz neyse ya, benim için, doğru. Yetmiş yaşındayım. Gene de bilinmez, çünkü ben ana yönünden Çerkez, baba yönünden de Gürcü’yüm. Çerkezler dayanıklı olurlar, bilinen şey, Gürcüler de çok yaşarlarmış. Demek istiyorum ki, hiç belli olmaz, bakarsınız doksanıma dek yaşarım. Yani yeni bir şeyler öğrenmek için belki de geç kalmamışımdır. Hem yüz elli yaşında ölen bir kadına sormuşlar (tabii ölmeden önce sormuşlar), demişler ki, “bunca yıl yaşadın, anlat bakalım, neler biliyorsun?” Kadın, “yalnız dünü biliyorum,” diye cevap vermiş. Demek ki, yarın ölecek olsam bile, bugün bir şeyler öğrenmem yararsız olmayacak... Ne dersiniz? Öyle bir bulanıklık içindeydim ki... Sizden başkası bana yardım edemez. Çünkü bir sürü kitap okuyor, üstelik okuduklarınızı anlıyorsunuz. Bense, hep söylerim ya, cahilin biriyim.
— Ben de sizin kadar cahilim Dürnev Hanım, hiç merak etmeyin, dedim. (Madem bir kez ağzımı açmıştım, artık konuşmak zorundaydım.) Üstelik son treni de kaçırmış bulunuyorum, bilirsiniz hep öyle denir. Ne zaman kaçırdığımın da farkında değilim. Hem buna hayıflanmayacak kadar yorgunum. Kendimi yüz yaşında hissediyorum. İyi ki atalarım Çerkez ya da Gürcü değil, çok yaşamak benim neyime? Altmış yaşımda böyle yorulursam... Bana böyle geliyor ki, otuzumda, kırkımda bir yerlerde yaşamım durdu, gene de yüz yıl yaşamışım gibi yorgunum. Gelin de çıkın işin içinden.
