SPOILER !
Bukowski'nin okuduğum ilk kitabıdır. Öldükten sonra yayınlanmıştır. Kapağına baktığım zaman kısa bir öykü sanmıştım ancak öyküden ziyade Bukowski'nin günlüklerinden oluşuyor. Kitabın kısa olmasına karşın doyurucu bir özelliği var. Okuduğum her sayfada adeta iki,üç sayfa okumuşum hissine kapılmıştım. Öte yandan oldukça akıcı
"Korkunç olan ölüm değil, yaşanan ya da yaşanamayan hayatlardır." diyen Bukowski, huzursuz bir adamdır aynı zamanda. Biraz tanıyorum. Çok basit bir günlük gibi görünebilir bu kitap. Ama aforizmalarla donatmış. Ölüm hakkında söylediklerini tek geçerim. Hem de Bukowski işte...
"Ben ölümü sol cebimde taşırım. Bazen cebimden çıkarıp onunla konuşurum: Selam yavrum, nasılsın? Ne zaman geleceksin beni almaya? Hazırım.”
“Ben ölümü sol cebimde taşırım. Bazen onu cebimden çıkarıp ‘Merhaba tatlım, nasılsın? Geldiğinde hazır olacağım,’ derim.
Ölüm kaçınılmazdır.
Ölümü takıntı haline getirmek yerine size sunulan yaşamın tadını çıkarın.”
Bir solukta okunan otobiyografi tarzı bir eser. İçten, samimi, gerçekçi. Zorlukları da görmüş parayı da, Aşkı da tatmış, ayrılığı da kısacası her şeyi yaşamış bir adamın bazen kalp burkan bazen gülümseten kısa bir hayat hikayesi..
