Kendi fikir makineleri yok mu ? neden bizden istiyorlar ?
Bazen sıradan olanı görmek daha zordur.
Hareketin, duyunun olmadığı bir dünyada buldu kendisini. Bulanık, uyuşuk bilinçten ibaret bir dünyada. Öyle bir bilinçti ki bu, karanlıktı, sessizdi, şekilsizdi.
Bir zamanlar insanlık, evreni tek başına göğüslerdi. Kimsesi yoktu. Şimdiyse yardım edecek yaratıkları var; kendisinden daha güçlü, daha inançlı, daha kullanışlı, kendisine tamamen sadık yaratıklar. İnsanlık artık yalnız değil. Hiç bu açıdan baktınız mı ?
Suçu kendi üstlenecek değildi ya ? Kabul edelim ki insan doğası herkeste aynı işliyor.
İmkansızlıkla karşılaşan bir insanın tepkisi, genellikle gerçeklikten uzaklaşmak olur; sanrılar dünyasına adım atar, alkole sarılır, isteri krizlerine girer ya da kendini köprüden aşağı atar. Hepsi aynı kapıya çıkar, kişi, durumla yüzleşmekten kaçıyordur.