"Kimse kimseyi sevemez
ama hiç kimse."
Şairin Seyir Defteri / Ben Ruhi Bey Nasılım
Bugün bir karanfilimiz eksildi seni nasıl anacağız bilmiyoruz...
Ben kendime bir karanfil mezarı satın aldım
Beni oraya gömecekler
Ruhi Bey cenazeme gelecek.
Bilmem ki, görmesek mi
Durunca tren, bir istasyonda
Dudakları çatlamış, ateşli, hasta bir istasyonda
Dünyanın bütün elma satıcılarına bakıp
Bakıp da her şeyi ilk defa tanıyormuş gibi
Uzanıp pencerelerden sarkık gerdanlarıyla
Tutarak parmaklarıyla yalancı
Ve ucuzundan bir kolyeyi
Acaba görmesek mi
Bir treni ve dünyada tren olan her şeyi.
.............
O ben ki
Bir kadında bir çocuk hayaletimi
Bir çocukta bir kadın hayaletimi
Yalnızca bir hayaletmi yoksa
Sayfa 9Kitabı okudu
Ve her şey dönüştü işte
Kahverengi bir çarşambadan
Sapsarı bir cumartesiye.
Sayfa 14Kitabı okudu
Bırakıp gidiyor anılarımı rüzgar
Denize bırakılmış çöpler gibi
Yol kenarlarında birikmiş gereksiz eşyalar gibi
Geri veriyor ve çekip gidiyor usulca.
Sayfa 17Kitabı okudu
Çünkü insan yalnızken katettiği yollardan
Ne zaman geri dönse yeni bir haber getirir.
Sevimsiz bir lunaparkta
Kimsesiz bir atlıkarıncaydım.
Niye ölmemeli öyleyse
Yaşamak mutlu bir devinimse.
Her insan biraz ölüdür
Biz de biraz ölüyüz.
...
- Mevsim her zamanki gibi yazdı -
Birden beyaz bacaklarını gördüm
Sonra her şeyi gördüm
O her şeyi ben ilk defa gördüm
Ses çıkarmadım
Ses çıkarmadım, köpüren sütler gibiydik
Beni yeniden öptü, üstüne çekti beni
Köpüren sütler gibiydik
Limonlar beyazlandı
Bir limondan başka bir limona geçtik
Bir limondan başka bir limona
Ama ben kaldım
Çoraklar,çöller,tuzlu denizler gibi kaldım
O gözlerini dikti bana
-ben suyun yanması gibi tuzda-
anlamsız,uzun
........