Exupery, " sevmek birbirinin gözüne bakmak değil, aynu yöne doğru bakmaktır" diyordu. Nazım Hikmet için sevmek, yaratmak demektir.
Öküzlerimizin boynuzlarında aydınlanırken ortalık
Toprağı sürüyorum sabırlı bir kibirle
Çıplak ayaklarımda toprak nemli ve ılık
Pazılarımda pırıltılar
Demir dövüyorum öğleye kadar.
Kırmızıya boyanıyor karanlık
Yapraklarında yeşilin en güzeli
Zeytin devşiriyorum ikindi sıcağında
Üstüm, başım, yüzüm, gözüm ışık
Her akşam mutlaka misafirim var.
Kapım bütün türkülere olabildiğince açık
Geceleyin suya diz boyu girip
Çekiyorum denizden ağları
Yıldızlar balıklar karmakarışık
Benden sorulu oldu
Dünyanın hali artık
Insan ve toprak
Karanlık ve aydınlık
Anladın ya işim başımdan aşkın
Beni lafa tutma gülüm,
Ben sana aşık olmakla
MEŞGULÜM...