"Solmamaya yemin etmiş bir çiçek misali; yüzüme yağan kar, yüreğime esen rüzgar, saçlarımı tutan tek bir dal... Üstüme sıçramış onca çamur; ben hâlâ tutsak, sana hüküm giymiş ısrarla mevsimini yaşarım."
yaşam, yaşamaktan koparamaz bizi; çünkü bir sevdadır yaşamak, bir direniş, bir tutku, bir özgürleşme. öyle ki bazen nefes bile bir zincire, bir hapse dönüşür, ama biz o zinciri alışkanlıkla
TUTSAK
Ve ben,
yine şairce bir duygu ile
yaklaşmışım sana.
Yalnızlığından alıp,
kurtarmak istercesine seni.
Saçların dalgalanıyor gözlerimde.
Okyanuslardan kopup da gelen
bir yolcu gemisi.
Tutsaklığında ağlıyor yüreğim,
aydınlık bir gülümsemenin özleminde.