"Ben neredeyim, kimim, unutmam an meselesiydi. Kelimelerle tarif edemezdim, kalbim yerinden fırlayıp onun kalbini yakalayacaktı neredeyse.
Sevmek ne garip şey..
Alıp yüreğime bassam ya da öpsem doyar mıyım?
Eğer seni bana getiren kaderse kaderi de çok sevdim."
SEVİ ŞİİRİ
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili
Ben senin en çok ellerini sevdim
Merhaba, sesine, gülüşüne, bakışına en çok da yüreğine aşık olduğum adam.Bugün sabah ilk işim seni tekrardan sevmek oldu biliyor musun ? Üşenmedim hiç, tekrar tekrar aşık oldum.Sesini dinledim, mesajlarını okudum.Yine tebessüm ettim, yine seni sevdim.
Düşündüm sonra, nasıl ne zaman girdin hayatıma da en değerli kişi oldun benim için ? Tam yere düştüğümde, tam her şeyden vazgeçtiğim an sen çıktın karşıma. Ellerini uzattın, hiç tanımadan sarıldım sana bende.Bilmiyorum, belki de o an ihtiyacım vardı sana, inan gerçekten hiç bilmiyorum.
Öyle bir vakitte çıkıp geldin ki, ben ilk defa zaman ilerlesin istedim.İlk defa tüm zamanımı sana harcamak istedim.
İlk defa sahiplenildiğimi, ilk defa bu kadar sevdiğimi fark ettim. Söylesene, neden geç geldin bu kadar ?
Neyse, önemli değil zaten ne zaman geldiğin.Gitme sadece, bunu istiyorum senden.Hep bende kal.Sımsıkı sarılırım sana, hiç bırakmam inan ki.
Benimsin sen sevdiğim, sadece benim.
Hep benimdin zaten,
Hadi şimdi sus ve sarıl bana,
ve öyle kal. Burağım
Ben hep başka sevdim, zamanı gelince başkasına gidecek olanı. Biraz akşamüstünden çaldım onun için, biraz sabah ezanını bekledim sadece ona dua etmek için. Kokusunu rüzgârdan sakındım, taze bir ekmek gibi ateşlerin içinden çıkarak ona mutluluk sundum. Yeri geldi papatyalara yalan söylettim, yeri geldi onu görmediğim günlerin özlemini bile görmezden geldim. Kim bu kadar kaderine yalan söyleyebilir ki? Ben söyledim. Bakma sen, ben seni çok iyi sevdim...
Sayfa 144Kitabı okudu
BEN SENİN EN ÇOK
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili
Leyla Erbil'in Onur Behramoğlu'ya gönderdiği mektupların 2009-2010 dönemine ait bölümünden derlenmiştir.
9 Temmuz 2009
onur'cuğum,
ne hoş oldu seni elinde ritsos'unla tuzla'da görmek bilemezsin. turgut'u elbette tanıdım. tomris dolayısiyle de bir ara yakındık. çok iyi bir şair ama benim en çok edip'le yakın dostluğum vardı. belki duygusal
Sevdin mi beni diye sordun ya
Geceleri kendimden çok sana dua edecek kadar sevdim seni
Sesini duymadan güne başlamayacak kadar
Hiç ağlama şimdi
ikimizin yerine yeterince ağladım ben
Zorlama kendini,
Yaş gelecek kadar yürekli değil gözlerin senin.
Hiç de sevmedin
Nereden biliyorsun diye sorma
Gitmelerinden belli değil mi?
AZİZ NESİN
Leyla'ya sormuşlar hani bir gün."Sen mi Kays'ı daha çok sevdin;yoksa o mu seni sevdi? diye."Elbette ben onu daha çok sevdim!" "Nedir delilin, nasıl ispat edersin onu daha çok sevdiğini, üstelik o senin için çılgınlığa varmış, aklını yitirmiş Mecnun olmuşken?" O vakit Leyla ağlayarak:"Dostlar!."demişti, "Sırdır ki gizli gerektirir,sevgilinin adını dile düşürmek,hakikatte ayıptır. Kays bir dağ delisi gibi davrandı,gitti sahralarda çöllere aşkımızı ona buna anlattı,bense kimseciklerle paylaşmadım onun sevgisini, içimde büyüttüm... Budur ki benim onu daha ziyade sevdiğime delildir."
